De in Europa inheemse luzerne wordt wereldwijde onder de naam alfalfa als veevoer gebruikt. De luzerne kan dankzij zijn wortelknolletjes stikstof binden en hoeft daardoor minder bemest te worden. De naam alfalfa betekent ''vader van al het voedsel''.

Deze vetplant komt van oorsprong uit het Midden-Oosten en is te herkennen aan de zachtgroene, puntige bladeren met kartelige randen. Het sap van de aloë vera wordt al sinds de oudheid gebruikt voor diverse doeleinden, waaronder wond- en huidverzorging en als dorstlessend vruchtensap. Het is niet voor niets dat de aloë vera ook wel wonderplant genoemd wordt.

Van daaruit werd de kikkererwt verspreid naar het Middellandse Zeegebied en India. Ze stamt waarschijnlijk af van de in het wild groeiende Cicer reticulatum, die nog steeds de naaste levende verwant is. Anno 2019 wordt de kikkererwt in veel subtropische gebieden geteeld. De belangrijkste teeltgebieden zijn India, Pakistan, Turkije, Australië, Marokko en Iran.

De kerspruim wordt in West-Europa al eeuwenlang gekweekt en is nog vaak te vinden in oude tuinen. Het is een klein boompje dat in het vroege voorjaar bloeit met kleine friswitte bloesems. Hij valt echter niet erg op want zijn soortgenoot, de Prunus cerasifera nigra, die roze bloeit, is tegenwoordig in de meerderheid.

Ondanks het hoge eiwitgehalte is durum geen sterke tarwe in de zin dat het deeg kracht geeft door de vorming van een glutennetwerk. Durum bevat 27% extraheerbare natte gluten, ongeveer 3% hoger dan in zachte tarwe (T. aestivum L.).

De gewone boon komt oorspronkelijk uit Noord- en Zuid-Amerika, maar groeit inmiddels overal ter wereld. De soort kent verschillende eetbare variëteiten, zoals sperzieboon, kidneyboon en stoksnijboon. Gek genoeg staat de plant ook op de lijst van Nederlandse giftige planten. Het eten van grote hoeveelheden ongekookte zaden kan bij kinderen tot misselijkheid en diarree leiden. Door de giftige stoffen is de plant enigszins beschermd tegen insectenvraat.

De witte paardenkastanje (Aesculus hippocastanum) wordt veel in stadsparken en langs straten geplant, omdat de boom goed tegen luchtvervuiling bestand is. De kastanjes zijn niet eetbaar voor mensen, en de bladeren en loten van de boom zijn zelfs giftig voor dieren. Een Amsterdamse witte paardenkastanje is beroemd geworden omdat Anne Frank deze in haar dagboek omschreef. Deze boom is helaas in 2010 omgevallen.

De kalanchoe blossfeldiana (Kalanchoe blossfeldiana) komt oorspronkelijk uit Madagascar en is sinds de jaren 30 een populaire huisplant. Andere vetplanten worden meestal gekweekt vanwege hun interessante bladeren, maar de Kalanchoe blossfeldiana wordt gewaardeerd voor haar kleurrijke bloemen in de herfst en winter. Daarom wordt deze plant vaak als cadeau gegeven tijdens de feestdagen, waar haar tweede naam "Kerst Kalanchoë" vandaan komt. Ze is giftig voor huisdieren.

De pruikenboom (Cotinus coggygria) is een struik met bijzondere pluimen met witte, gele, roze of paarse bloemen. Vanwege hun harige uiterlijk worden deze pluimen ook wel 'pruiken' genoemd. Ook lijken ze een beetje op rook, wat je terugziet in de Engelse naam 'smoke tree'. In China wordt de pruikenboom gebruikt als herfstversiering, omdat de bladeren in die periode felrood kleuren.

Tegenwoordig kent iedereen de van oorsprong tropische tomaat, maar toch is de tomaat pas sinds de 19e eeuw in het noorden van Europa geïntroduceerd. De rode kleur dankt de tomaat aan de stof lypoceen, een natuurlijke kleurstof die ook nog eens gezond is. Van groene, onrijpe tomaten is bekend dat ze giftig zijn, in het geval van tomaten geldt dus: hoe roder hoe beter.

Wilde haver komt voor als onkruid in graan-, vlas- en koolzaadakkers en in bermen, op dijken en stortplaatsen. Het aantal chromosomen is 2n = 42.

Haver is een eenjarige, grasachtige plant die over de hele wereld verbouwd wordt vanwege de zaden met een hoge voedingswaarde. Er zijn in de Nederlandse supermarkten vele producten te vinden die haver als belangrijkste ingrediënt hebben, zoals havermout, haverbrood en havermoutkoekjes. Daarbij zijn de zaden van nature glutenvrij, wat een uitkomst biedt voor mensen die geen gluten verdragen.

Kleinbladige klimop is niet alleen een groene versiering van middeleeuwse kastelen en ruïnes, de plant is ook zeer geschikt als heg- en bodembedekker. Klimopbladeren bevatten saponinen, dat zijn stoffen die vetten kunnen oplossen, en kunnen daarom zelfs gebruikt worden als natuurlijk wasmiddel.

De monnikspeper (Vitex agnus-castus) produceert bessen en bladeren waaruit een etherische olie gewonnen kan worden. De monnikspeper is winterhard en heeft aromatische bloemen die 's zomers veel vlinders aantrekken.

Peganum harmala kan ongeveer 3 voet lang worden, maar normaal is het ongeveer 1 voet lang. De bladeren zijn afwisselend, zittend en hebben borstelig, 0,06-0,10 in lange stippen aan de basis. De bloemen zijn wit of geelachtig wit, en zijn ongeveer Diameter 2 tot 3 cm . Groenachtige aderen zijn zichtbaar in de bloembladen. Ze hebben een draadachtige, 1,2 cm lange steel.

De stengel is kleverig. De bladeren zijn langwerpig en grof golvend getand. De onderste bladeren zijn stengelomvattend en de bovenste smal en gesteeld. De wortel is spoelvormig.

Kooltje-vuur (Adonis flammea) is een eenjarige plant uit de ranonkelfamilie (Ranunculaceae) afkomstig uit Midden- en Zuid-Europa en West-Azië.

Maïs (Zea mays) is een gecultiveerd, eenjarig gras dat oorspronkelijk uit Midden-Amerika komt. Maïs wordt vandaag de dag op grote schaal over de hele wereld aangeplant vanwege het graan en komt niet meer in het wild voor. De naam komt van het woord 'maize', een Spaanse verbastering van het inheemse woord voor deze plant.

Hottentotvijg is een kruipende vetplant die afkomstig is uit Zuid-Afrika. Na de bloei komt de eetbare vijg tevoorschijn, die rijp is wanneer hij in de nazomer geel kleurt. Op een kalkrijke zandgrond komt de hottentotvijg het beste tot zijn recht.

Ijzerhard is in Nederland zeldzaam. Je kunt deze plant vooral in Limburg vinden, vanwege de kalksteen in de bodem. Er zijn veel mogelijke verklaringen voor de naam. Ze hebben vooral betrekking op de metaalachtige kleur en hardheid van de stengel.