Deze goudsbloemsoort kan 0,6 tot 2 m lang worden.

Krulzuring (Rumex crispus) groeit in veel gematigde streken als pioniersoort. De bladeren hebben een karakteristieke krullende rand, waar de plant zijn naam aan te danken heeft. De krulzuring heeft de bijzondere eigenschap dat hij twee soorten zaden produceert: grote zaden, die op de grond vallen, en kleine zaden die door de wind worden meegevoerd.

De vruchten van de avocado (Persea americana) zijn door het hoge vetgehalte en de vele mineralen ontzettend voedzaam. Ze vormen niet alleen een belangrijk onderdeel van de Mexicaanse keuken, maar worden ook daarbuiten veel en graag gegeten. Advocaat, een Nederlandse eierllikeur is gebaseerd op een geel Antilliaans drankje dat gemaakt werd van avocado's. Door zeevaarders werd het van de Antillen naar Nederland gebracht. Omdat er hier toendertijd geen avocado's verkrijgbaar waren, werden eieren gebruikt om een drankje met dezelfde kleur te maken.

Roselle (Hibiscus sabdariffa) is een hibiscussoort die afkomstig is uit Afrika. De geurige plant heeft vele toepassingen in dranken, als groente en in culinair gebruik in jam en conserven.

Guave is een plant die gekweekt wordt vanwege de eetbare vruchten. Door hun aangename geur worden ze ook gebruikt in shampoo. De bladeren kunnen dienen als veevoer. In sommige landen wordt het hout gebruikt voor dakspanten en het roken van vlees. De guave zeer geschikt om als bonsai te vormen.

De kalanchoe is een zeer reproductieve plant. Ze heeft kleine, vlinderachtige, adventieve knoppen die op de bladranden groeien en bij de minste aanraking vallen. Deze zaailingen groeien op de grond snel uit tot nieuwe planten. De kalanchoe heeft de neiging andere planten te verdringen, dus het is het beste om haar alleen te planten en niet in een pot met andere planten.

De gewone boon komt oorspronkelijk uit Noord- en Zuid-Amerika, maar groeit inmiddels overal ter wereld. De soort kent verschillende eetbare variëteiten, zoals sperzieboon, kidneyboon en stoksnijboon. Gek genoeg staat de plant ook op de lijst van Nederlandse giftige planten. Het eten van grote hoeveelheden ongekookte zaden kan bij kinderen tot misselijkheid en diarree leiden. Door de giftige stoffen is de plant enigszins beschermd tegen insectenvraat.

Syngonium is een kruipende of klimmende moerasplant uit het tropische regenwoud, die in Nederland als kamerplant wordt gehouden. Het is een bijzonder snelle groeier, die dan ook minder geschikt is voor kleinbehuisden. Hij heeft zijn naam te danken aan de pijlvormige bladeren, die groeien aan kenmerkende rechtopstaande stengels.

De flamboyant is een vlinderbloem die oorspronkelijk uit Madagascar komt, maar daar tegenwoordig vrij zeldzaam is, terwijl de boom wel veel als sierboom wordt geplant in de rest van de tropen. Met de opvallende bloemen heeft de flamboyant inderdaad een flamboyante uitstraling!

In de Himalaya's worden stoute jongens gebruikt als ''levende hekken'' in bijvoorbeeld de veehouderij of om grenzen van gebieden aan te geven. Stoute jongens wordt ook in veel gebieden gekweekt als decoratieve plant vanwege de opvallende bloemen, die bovendien vlinders aantrekken. De plant is erg giftig: honden, katten en mensen zouden zijn gestorven na het eten ervan.

De bougainvillea is vernoemd naar een Franse zeevaarder, die de soort ontdekte tijdens een expeditie in de 18e eeuw. Er zijn verschillende soorten, waarvan de bloemen wit tot paars kunnen zijn. Hij werd van oudsher gebruikt in oranjerieën en staat tegenwoordig veel in tuinen als kuipplant, omdat hij niet winterhard is.

De wisselbloem is een halfheester die tot 3 m hoog kan worden. De wisselbloem trekt vele soorten vlinders aan, maar is niet geliefd bij muggen en vliegen. In Nederland en België kan deze plant de winter alleen binnen overleven.

Senecio Macroglossus is een bloeiende plant waarvan de naam "grote tong" betekent. Hij is inheems in zuidelijk Afrika. Hij wordt gekweekt als kamerplant op gematigde plaatsen.

Vanwege zijn handvormige bladeren wordt de schefflera in Nederland vaak vingerplant genoemd. In China wordt van de bladeren van de plant gezegd dat ze als een soort paraplu bescherming bieden aan de omgeving. Ook in de Engels naam Dwarf umbrella tree (dwerg parasolboom) zie je dit terug.

Pelargonium alchemilloides kunnen zowel houtachtige planten zijn als succulenten, die water in hun stengel opslaan. Het uiterlijk van verschillende soorten kan ook enorm verschillen. Sommige pelargonium alchemilloides zijn populaire tuinplanten, mede door hun lange bloeiperiode. Andere soorten worden gebruikt in de parfumindustrie, omdat zij bepaalde geurstoffen bevatten.

De stokroos is een tweejarige plant. Dat betekent dat hij in zijn eerste jaar groeit, en stengels, bladeren en wortels vormt. In het tweede jaar verschijnen de bloemen en wordt zaad geproduceerd, waarna de plant afsterft. Deze roos kan tot 2.5 m hoog worden. De stokroos is in verschillende types te vinden, met verschillende kleuren bloemen die allemaal een ander soort grond prefereren. De donkerder kleuren groeien graag in zanderige grond, terwijl de lichtere kleuren liever kleigrond als standplaats hebben.

Behandeld als een struik, bereikt het 10 tot 15 ft maar kan worden gekweekt als een boom die 30 ft bereikt . Kleine witte bloemen met romige schutbladen bloeien aan de uiteinden van de takken in de zomer. De paarsachtige stengels, wanneer gebroken, stralen een sap uit dat irriterend is voor de huid.

De wijnruit (Ruta graveolens) is een sierplant en een kruid met een rijke historie. De plant was vroeger belangrijk in ceremonies van de katholieke kerk, waar een tak gebruikt werd om heilig water over kerkgangers te sprenkelen. De plant kan ook gebruikt worden om katten af te schrikken, omdat de meeste katten niet van de geur houden. Wijnruit is echter giftig en kan bij blootstelling aan de huid tot brandblaren leiden.

De altheastruik (Hibiscus moscheutos) is een populaire tuinbloem die relatief makkelijk te kweken is. Een enkele bloem bloeit slechts één dag - kort nadat de bloem helemaal open is, begint hij alweer te sluiten, krijgt bruine randen en verdroogt. Maar op dezelfde stengel zullen bloemen uit andere knoppen tevoorschijn komen.

Het sap van de woestijnroos werd vroeger in Afrika gebruikt om giftige pijlen mee te maken. In Oman wordt de woestijnroos door de inheemse bevolking gebruikt als medicijn. De plant komt voor in de woestijn en moet daarom niet te veel water krijgen, anders zal ze haar mooie, roze bladeren afwerpen.