Gevlamde Fijnstraal is een soort uit tropisch Zuid-Amerika die tussen 1975 en 1999 is ingeburgerd in de Lage Landen. Dit wordt toegeschreven aan de klimaatopwarming. De gevlamde Fijnstraal heeft een voorkeur voor een steenachtige ondergrond en daarom tref je hem vaak aan tussen straatstenen en in stedelijk gebied, waar hij sinds enkele jaren ook zijn plek heeft gevonden.

De monnikspeper (Vitex agnus-castus) produceert bessen en bladeren waaruit een etherische olie gewonnen kan worden. De monnikspeper is winterhard en heeft aromatische bloemen die 's zomers veel vlinders aantrekken.

het unieke uiterlijk van cucumis metuliferus maakt het gemakkelijk herkenbaar. De vrucht is bedekt met hoornachtige uitsteeksels en wordt daarom soms de 'gehoornde meloen' genoemd. Het zorgt in het droge seizoen voor water in de Kalahari-woestijn. Wanneer de vrucht te rijp wordt, barst hij open en verspreiden de talrijke zaden.

De dagwinde (Ipomoea purpurea) is een eenjarige plant die vooral voor vroege vogels interessant is in de tuin. De trompetvormige, kleurrijke bloemen laten zich namelijk 's ochtends zien en gaan tegen de middag weer dicht. Aan dat gegeven dankt hij zijn Engelse naam 'Morning glory'. Veel mensen gebruiken de dagwinde om kale plekjes op te vullen in de tuin.

Indische Amandel is een boom die vrij lang kan leven en voorkomt in vrijwel alle tropische gebieden. De boom groeit vaak langs de kust waar hij dienst doet als natuurlijke windbreker. De boom draagt rode vruchten waarvan de op amandelen lijkende zaden eetbaar zijn.

In de Himalaya's worden stoute jongens gebruikt als ''levende hekken'' in bijvoorbeeld de veehouderij of om grenzen van gebieden aan te geven. Stoute jongens wordt ook in veel gebieden gekweekt als decoratieve plant vanwege de opvallende bloemen, die bovendien vlinders aantrekken. De plant is erg giftig: honden, katten en mensen zouden zijn gestorven na het eten ervan.

De bougainvillea is vernoemd naar een Franse zeevaarder, die de soort ontdekte tijdens een expeditie in de 18e eeuw. Er zijn verschillende soorten, waarvan de bloemen wit tot paars kunnen zijn. Hij werd van oudsher gebruikt in oranjerieën en staat tegenwoordig veel in tuinen als kuipplant, omdat hij niet winterhard is.

Bostonvaren is een geslacht van grote varens die, op een enkele soort na, in het wild alleen te vinden zijn in Zuidoost-Azië en Zuid-Amerika. Ze groeien in het wild meestal op de grond, maar soms ook op andere planten zonder deze tot last te zijn. Een paar soorten zijn populaire kamerplanten en worden ook in parken geplant vanwege hun tropische uiterlijk.

De wisselbloem is een halfheester die tot 3 m hoog kan worden. De wisselbloem trekt vele soorten vlinders aan, maar is niet geliefd bij muggen en vliegen. In Nederland en België kan deze plant de winter alleen binnen overleven.

De wilde wingerd (Parthenocissus quinquefolia) is een krachtige klimplant uit de wijnstokfamilie. De plant hecht zich met een kleefstof aan muren zonder in het oppervlak door te dringen, waardoor de wilde wingerd erg populair is als gevelbegroeiing. In de herfst kleuren de bladeren prachtig rood. De harde besjes worden door vogels gegeten.

Vanwege zijn handvormige bladeren wordt de schefflera in Nederland vaak vingerplant genoemd. In China wordt van de bladeren van de plant gezegd dat ze als een soort paraplu bescherming bieden aan de omgeving. Ook in de Engels naam Dwarf umbrella tree (dwerg parasolboom) zie je dit terug.

De ashwaganda is beroemd vanwege haar bladeren, die al eeuwen gebruikt worden in traditionele Indiase geneeswijzen. Zo zou het kruid slapeloosheid of stress tegen kunnen gaan, echter is de medische toepassing van dit kruid nog onvoldoende onderzocht. Oorspronkelijk is de ashwaganda te vinden in Afrika en Azië.

De kleine vogelkers is de waardplant van bepaalde motten soorten met de naam spinners. Zo vormt de boom ook een probleem voor fruitbomen in de buurt die door de vlinders en rupsen aangetast worden. De pitten van de kleine vogelkers zijn giftig, en de hele plant is giftig voor onder andere paarden, herten en geiten.

De zoete kers komt in Nederland vooral voor in de Betuwe, waar de meeste kersen geteeld worden. Omdat kersen niet tegen regen kunnen, worden ze vaak geteeld onder een afdakje of een zeil. Zoete kersen zijn niet alleen een heerlijk en gezond tussendoortje maar worden ook vaak gebruikt bij het bakken van taarten.

Chlorophytum capense (Chlorophytum capense) is een overblijvend kruid dat verwant is aan asperges. In kwekerijen wordt de chlorophytum capense soms ten onrechte Chlorophytum capense genoemd, omdat de latijnse naam van de plant Chlorophytum comosum is. Chlorophytum capense groeit in Californië in de Verenigde Staten.

De naam basilicum komt van het woord basileus, wat koninklijk betekent. Basilicum wordt daarom ook wel koningskruid genoemd. Het wordt veel gebruikt in de Italiaanse keuken, waar de frisse smaak vooral in koude gerechten goed tot zijn recht komt. In de Oudheid kauwden Grieken en Romeinen al op basilicumblaadjes vanwege de opwekkende eigenschappen van het kruid.

De boom is klein tot middelgroot en bereikt een hoogte van 39–315. De vertakkingen zijn niet kaal of fijn behaard, 3,9 - 7,9 lang, meestal bladverliezend; de bladeren zijn eenvoudig, subsessiel en dicht langs takjes geplaatst, lichtgroen, lijkt op geveerde bladeren. De bloemen zijn groenachtig geel. De vrucht is bijna bolvormig, licht groenachtig geel, vrij glad en hard van uiterlijk, met zes verticale strepen of voren.

De sanseveria is een plant met langwerpige bladen, die wel tot 90 cm lang kunnen worden. Deze plant is zeer populair als kamerplant, onder andere omdat hij de luchtkwaliteit zou verbeteren. Daar is echter geen wetenschappelijk bewijs voor. Verder is het een erg sterke plant, die weinig verzorging nodig heeft. Van de bladeren van de sanseveria kunnen pezen of touw gemaakt worden voor bijvoorbeeld handbogen en gevlochten maanden.

De struik is gemiddeld 5 m hoog en kan een maximale hoogte van 8 m bereiken. De plant heeft groen tot vaalgroene bladeren. De plant heeft zaden die circa 27-40% olie (gemiddeld: 34,4%) bevatten. De zaden zijn rijp op het moment van verkleuren van groen naar geel. De zaden groeien uit tot vruchten, die meestal in de winter rijp zijn. In sommige gebieden zijn meerdere oogsten per jaar mogelijk.

Pepino is een met grote, sappige vruchten die een gele tot paarse schil hebben. Ze hebben een zoete, peer- of meloenachtige smaak, en worden in Zuid-Amerika veel gegeten. Pepino wordt ook wel als kamerplant gehouden. In Nederland wordt de plant ook in broeikassen gekweekt; de vruchten worden steeds populairder bij de Nederlandse consument.