Rood Zwenkgras (Festuca rubra) is een overblijvend gras dat een uitstekende bodembedekker vormt en vaak wordt geplant voor erosiebestrijding. Het gedijt in de volle zon tot schaduw en wordt vaak geplant vanwege zijn schaduwtolerantie. Kan worden gemaaid als graszoden of langer worden gelaten. De dunne, naaldachtige bladeren dansen in de wind om beweging aan de tuin toe te voegen.

Het is een slanke grassoort die voorkomt op droge zandgrond, in loof- en naaldbos en op de heide. Het is een los zodevormende plant met ruwe, taaie stengels, die vaak roodachtig van kleur zijn. De hoogte is 30-70 cm.

De gatenplant is een tropische klimplant, die in zijn natuurlijke habitat tot wel 9 m hoog worden. Deze plant houdt van een hoge luchtvochtigheid en schaduw. De vruchten van de gatenplant doen er een jaar over om te rijpen. In koudere klimaten is deze plant alleen geschikt als kamerplant en zal deze bijna nooit bloeien.

De pannenkoekenplant werd in 1945 door een missionaris uit China meegenomen naar Noorwegen. Van daaruit hebben de stekken zich verspreid over Europa. In de jaren 70 was deze plant zeer populair en de laatste jaren is de pannenkoekenplant weer helemaal terug als kamerplant.

Struikheide is een bodembedekkend, groenblijvende struikje dat in de nazomer bloeit met paarse bloemetjes. De honing van struikheide zou een reinigende werking hebben en werd in de Middeleeuwen al gebruikt tegen allerlei kwaaltjes. Ook werden er vroeger bezems gemaakt van de plant. De Latijnse naam ‘calluna’ komt van het Griekse woord ‘callunoo’, dat 'reinigen' betekent.

De plant wordt 10-70 cm hoog, vormt een dichte zode en vormt soms korte bovengrondse uitlopers. De plant heeft lange ondergrondse uitlopers. De gladde stengels kunnen aan de onderste knopen wortels vormen. Gewoon struisgras bloeit begin tot half juni. De bloeiwijze is een pluim. De bruine pluimen van aren vallen in de weide goed op.

Pitrus is een waterplant. In Japan maken ze van de stengels tatamimatten. Muskusratten voeden zich aan de wortels, terwijl vogels en kleine zoogdieren graag tussen de stengels nestelen. De zaden zijn bedekt met kleverige borstelhaartjes, waardoor ze aan vogels blijven kleven en zich zo verspreiden.

De gestreepte witbol (Holcus lanatus) is een grassoort die onder de fluweelachtige haren zit. Hij groeit in vochtige grond, onder andere langs wegen, in grasvelden en op onbebouwd terrein. Het wordt vaak als invasieve soort gezien, omdat het gras andere soorten kan verdringen. De gestreepte witbol is een waardplant voor verschillende vlindersoorten.

De grote hortensia staat bekend om zijn grote bolvormige blauwe of roze bloemen. De oorspronkelijke kleur is roze, maar in een zuurdere bodem krijgen de bloemen een blauwe kleur. De struik kan veel water opnemen en werd om die reden vroeger vaak langs de muren van boerderijen geplant.

De gekweekte siernetel (Coleus scutellarioides) staat bekend om de opvallende bladpatronen in veel verschillende kleuren, van wit en geel tot rood en donkerpaars. Van nature heeft deze plant echter voornamelijk groene bladeren.

De welbekende appelboom is één van de meest gekweekte vruchten ter wereld. Er zijn meer dan 7500 verschillende soorten appels. China produceert verreweg de meeste appels per jaar, namelijk rond de 40 miljard kg. In Nederland wordt per jaar zo'n 40 miljoen kg geproduceerd. De appelboom komt voor in vele mythen en sagen. De Noorse godin Idun zou bijvoorbeeld magische appels kweken waardoor de goden jeugdig bleven. In de Griekse en Romeinse oudheid was de appel een symbool van rijkdom en weelde.

Je kan een jonge kraaihei onderscheiden van een volgroeide versie door de verspreiding van de bladeren. In de jonge jaren staan deze meer in een rechte lijn en met de jaren verspreiden de bladeren zich steeds meer rondom de tak. In Nederland komt kraaihei vooral in de noordelijke provincies voor.

Kropaar is een gras dat voldoet aan het verlangen van katten om op gras te kauwen, en wordt daarom ook wel ''kattengras'' genoemd. Kropaar heeft een relatief hoog suikergehalte en een relatief hoge opbrengst, waardoor het bijzonder geschikt is als veevoeder. De pollen dit gras kunnen hooikoorts veroorzaken.

De veldzuring (Rumex acetosa) groeit in het wild in grasvelden en open plekken in het bos. Alle delen van deze plant zijn eetbaar. De bladeren hebben een zure smaak door het hoge gehalte oxaalzuur in de bladeren. Om deze reden moet veldzuring niet in grote hoeveelheden worden gegeten en wordt het door vee gemeden. Het is de waardplant van vuurvlinders en een aantal soorten kevers.

De kalanchoe blossfeldiana (Kalanchoe blossfeldiana) komt oorspronkelijk uit Madagascar en is sinds de jaren 30 een populaire huisplant. Andere vetplanten worden meestal gekweekt vanwege hun interessante bladeren, maar de Kalanchoe blossfeldiana wordt gewaardeerd voor haar kleurrijke bloemen in de herfst en winter. Daarom wordt deze plant vaak als cadeau gegeven tijdens de feestdagen, waar haar tweede naam "Kerst Kalanchoë" vandaan komt. Ze is giftig voor huisdieren.

De drakenklimop klimt in regenwouden tegen bomen op. Daarom is het een ideale kamerplant om tegen een mosstok op te laten groeien. Maar ook als hangende plant doet hij het goed, want deze oersterke plant groeit eigenlijk overal, zolang er maar geen direct zonlicht op hem valt.

De zomereik kan in gunstige omstandigheden 35 m hoog worden. De eikel, de vrucht van de zomereik, wordt door onder andere eekhoorns verzameld om een wintervoorraad aan te leggen. Sommige eikels worden vergeten en zo kan de eik zich verspreiden. Het harde, taaie hout van de eik wordt onder andere voor meubilair en als bouwhout gebruikt.

De plant vormt grote, dichte pollen, die tot bultvormige zoden kunnen uitgroeien. De plant wordt 30-150 cm hoog. De stevige stengels staan rechtop en zijn glad. De bladeren zijn 2-5 mm breed, meestal vlak en de bovenkant is geribd en zeer ruw. Het ongeveer 5 mm lange tongetje (ligula) is puntig.

De naam van de grote brandnetel is een duidelijke verwijzing naar de brandende, jeukende bultjes die deze plant veroorzaakt. Deze plant is geen gewenste gast in tuinen, maar is wel erg nuttig: de jonge bladeren van de grote brandnetel zijn erg voedzaam en worden gebruikt in soep en kaas. Vroeger werden brandnetels gebruikt om wol te verven.

De plant wordt 30–120 cm hoog en vormt dichte pollen. De rechtopstaande bloeistengels hebben bij de verdikte voet één knoop (soms ook tot drie dicht bij elkaar) en het onderste stengellid is ongeveer 5 cm lang. Daarboven zitten geen knopen. De verspreid behaarde tot kale bladeren zijn 3 tot 10 mm breed en hebben een lichte middennerf. Het smalle, zoomvormige tongetje (ligula) is 0,5 mm lang.