Aziatische Rijst wordt in vele landen van de wereld verbouwd, en is een belangrijke voedselbron. Het is een essentieel ingrediënt in vele gerechten, en ook in sommige alcoholische dranken zoals sake. Er bestaan cultivars die overstromingen kunnen doorstaan. Deze "drijvende rijst" kan stengels van meer dan 7 m lang krijgen.

Maïs (Zea mays) is een gecultiveerd, eenjarig gras dat oorspronkelijk uit Midden-Amerika komt. Maïs wordt vandaag de dag op grote schaal over de hele wereld aangeplant vanwege het graan en komt niet meer in het wild voor. De naam komt van het woord 'maize', een Spaanse verbastering van het inheemse woord voor deze plant.

De mango (Mangifera indica) is een fruitboom die in tropische en subtropische gebieden op grote schaal wordt gekweekt voor de commerciële productie van mango's en ook als schaduwboom. De vruchten van de mango zijn niet alleen populair bij mensen, maar ook bij vleermuizen, apen, olifanten, wasberen en stekelvarkens.

Pinda (Arachis hypogaea) is een eenjarige die van 45 tot 60 centimeter hoog kan groeien. Het is een peulvruchtengewas dat voornamelijk wordt gekweekt voor zijn eetbare zaden. Goudgele bloemen bloeien in het voorjaar en zaad begint zich te ontwikkelen nadat de bloemen verleppen. De pindapeulen groeien ondergronds. Gekweekte en geoogste pinda's en arachideolie worden gebruikt in een verscheidenheid aan producten.

De boom bereikt matige tot grote hoogten tot 30 m, met een omtrek van 1,2 tot 4 m. Het heeft een chlorofyllaag net onder de buitenste schors, die aan de buitenkant lichtgeel is en aan de binnenkant wit. Gmelina arborea naamhout is lichtgeel tot crèmekleurig of roze-bleek als het fris is, wordt geelachtig bruin bij blootstelling en is zacht tot matig hard, licht tot matig zwaar, glanzend als het fris is, meestal recht tot onregelmatig of zelden golvend korrelig en middelmatig van structuur . De vrucht is tot 2,5 cm lang, glad, donkergroen, wordt geel als hij rijp is en heeft een fruitige geur.

Kousenband heet officieel Vigna unguiculata subsp. sesquipedalis, dat op zijn uitzonderlijke lengte duidt: sesquipedalis is Latijn voor "anderhalve voet lang". Een peul van negentig centimeter is geen uitzondering maar zulke lengtes vereisen een lange groeiperiode onder warme omstandigheden, zoals in Zuidwest-Azië, het Caraïbisch gebied of op Hawaï, waar de kousenband ook wordt geteeld.

Cenchrus Americanus is een eenjarige, grasachtige plant die in enigszins droge, tropische en subtropische gebieden groeit. Het gras word al duizenden jaren verbouwd om zijn graan, dat vooral in Afrika en op het Indiase subcontinent het basisvoedsel vormt..

De gewone boon komt oorspronkelijk uit Noord- en Zuid-Amerika, maar groeit inmiddels overal ter wereld. De soort kent verschillende eetbare variëteiten, zoals sperzieboon, kidneyboon en stoksnijboon. Gek genoeg staat de plant ook op de lijst van Nederlandse giftige planten. Het eten van grote hoeveelheden ongekookte zaden kan bij kinderen tot misselijkheid en diarree leiden. Door de giftige stoffen is de plant enigszins beschermd tegen insectenvraat.

Een gardenia ternifolia is een struik of kleine boom die rond het midden van de lente begint te bloeien. De bloemen hebben 5 tot 12 relatief grote bloembladeren en geven soms een sterke geur af. Door deze opvallende bloemen worden gardenia ternifolia vaak gehouden als sierplant. De vruchten van verschillende soorten worden gebruikt in de productie van gele kleurstof.

Het zijn groenblijvende bomen, die ongeveer 60 voet lang worden, met glanzende eivormige bladeren en stervormig fruit. Cola cordifolia heeft ongeveer 100 tot 125 soorten. Ze komen voor in het groenblijvende laagland- en bergbos van continentaal (voornamelijk tropisch) Afrika.

Heliotroop wilde is een eenjarige, rechtopstaande, vertakte plant die tot een hoogte van ongeveer 15 tot 50 cm kan groeien. Het heeft een harige stengel, met afwisselend eivormige tot langwerpige eivormige bladeren. Het heeft kleine witte of paarse bloemen met een groene kelk; vijf meeldraden gedragen op een corolla buis; een terminale stijl; en een eierstok met vier lobben.

Hun bladeren zijn meestal gegroepeerd in paraplu-vormige arrangementen aan de uiteinden van lange rechtopstaande takken. De bladeren worden gedragen op lange bladstelen en hebben opvallende stipjes. De bladeren zijn zeer variabel van vorm, vaak handvormig samengesteld met folders eveneens variabel van vorm, maar ook eenvoudig of handvormig. Hun meestal dichte bloeiwijzen zijn vaak puntig en hun kleine bloemen hebben meestal 5 groenachtige bloemblaadjes. Hun stengels en ondergrondse delen zijn succulent en hun schors is vaak kurkachtig. Het is ontstaan in Afrika en heeft zijn distributiecentrum in Zuid-Afrika en de Mascarene-eilanden. Ze komen voor in graslanden, bossen en bossen, van zeeniveau tot meer dan 2000 m hoogte. Geografisch gezien zijn ze inheems in Afrika bezuiden de Sahara, Jemen op het Arabische schiereiland en de Comoren.

De grijze of bruine bast is glad-lenticellaat en de stam is 0,79–1,97 dik. De eenvoudige bladeren zijn afwisselend, eivormig of elliptisch, en 4,7–14,6 lang. Bloemen zijn in laterale cymes en hebben een diameter van 0,43-0,71. De vijflobbige bloemkroon is wit en de vijf meeldraden hebben gele helmknoppen. De vrucht is een gele bes met een diameter van 0,39-0,47 met veel zaden.

Sida rhombifolia is een overblijvende plant met tere, gele bloemen op stijve, bijna houtachtige stengels. De stengels worden gebruikt om bezems van te maken. Ze worden ook gebruikt om koord en bindgaren van te maken.

Bladeren: - Afwisselend, samengesteld, paripinnate; rachis gekanaliseerd, aanwezigheid van een klier aan de basis van de rachis; stipuleren, stipules schuin hartvormig, acuminaat; folders 4-5 paar, afmeting (3,7 cm x 2 cm - 7 cm x 3,5 cm), obate tot langwerpig lancetvormig; acuminaat, marge ciliaat, kaal of puberteit. Bloemen: - Compleet, biseksueel, enigszins onregelmatig, zygomorf, pentamer, hypogyn, pedicelaat; schutblad, schutbladeren wit met rozeachtige tint, dun, ovaal-acuminaat, caducous; geel.

Luchtaardappel ( Dioscorea bulbifera ) Het komt oorspronkelijk uit Australië, Afrika en Azië. Het mannetje heeft lichtgroene bloemen en het vrouwtje heeft witte bloemen die na verloop van tijd paars worden. Het kan wel 100 voet lang worden. Oude Polynesiërs droegen deze plant in hun kano's naar Hawaï. Ze aten het alleen in tijden van hongersnood, want als ze niet goed zijn voorbereid, kunnen de bollen behoorlijk giftig zijn.

Hyacintboon is een meerjarige, maar niet erg lang levende klimplant die tot 10 m hoog kan worden. Hyacintboon dankt zijn naam aan de bruin gekleurde peulen die de plant draagt. De bladeren zijn eetbaar, de bonen kunnen ook gegeten worden, mits goed gekookt.

Tamarinde is een langzaam groeiende boom die 30 m hoog kan worden. De boom draagt kleine trossen bloemen met gele of rode strepen. De bladeren vouwen zich dicht in de nacht. Tamarinde wordt over de hele wereld gekweekt vanwege zijn eetbare vruchten. Het hout wordt ook gebruik in de meubelindustrie.

Kafferkoren is een graan dat al eeuwen lang als belangrijke bron van voedsel wordt gebruikt, vooral in Afrika en India. Uit het graan van de plant wordt ook siroop gemaakt, die in zuidelijk Noord-Amerika lange tijd populair was als zoetstof. Tegenwoordig is de plant populair omdat het graan glutenvrij is. Kafferkoren heeft de eigenschap te kunnen stoppen met groeien gedurende een droge periode en de groei te hervatten wanneer er weer voldoende vocht in de bodem zit.