Aziatische Rijst wordt in vele landen van de wereld verbouwd, en is een belangrijke voedselbron. Het is een essentieel ingrediënt in vele gerechten, en ook in sommige alcoholische dranken zoals sake. Er bestaan cultivars die overstromingen kunnen doorstaan. Deze "drijvende rijst" kan stengels van meer dan 7 m lang krijgen.

Maïs (Zea mays) is een gecultiveerd, eenjarig gras dat oorspronkelijk uit Midden-Amerika komt. Maïs wordt vandaag de dag op grote schaal over de hele wereld aangeplant vanwege het graan en komt niet meer in het wild voor. De naam komt van het woord 'maize', een Spaanse verbastering van het inheemse woord voor deze plant.

De bloemen zijn klein, crèmewit en zitten dicht opeengedrongen aan de takken van de bloeiwijze, die ieder in een doornachtige punt uitlopen. De vruchten zijn oranjerood, vaak met een gele voet en een bijna zwarte top. Ze zijn langwerpig-eivormig, meestal zwak driekantig en tot 5 cm groot. Ze zitten bij honderden tot duizenden bijeen in een dichte, tot 25 kg zware tros.

De mango (Mangifera indica) is een fruitboom die in tropische en subtropische gebieden op grote schaal wordt gekweekt voor de commerciële productie van mango's en ook als schaduwboom. De vruchten van de mango zijn niet alleen populair bij mensen, maar ook bij vleermuizen, apen, olifanten, wasberen en stekelvarkens.

De kapokboom werd in de Mayacultuur beschouwd als de Wereldboom, de boom die de wereld draagt op zijn bladerdak. De bloemen trekken zowel bijen en vleermuizen aan. De kapokboom wordt hier soms als kamerplant gehouden.

Carapa procera is een geslacht van bloeiende planten in de mahonie familie, Meliaceae. Dit zijn bomen tot 30 m hoog die voorkomen in tropisch Zuid-Amerika, Midden-Amerika en Afrika. Ze hebben lichtbruine zaden.

De bloemen staan in groepjes van 2 tot 20 bij elkaar in de bladoksels. Na regenval beginnen de bloemknoppen zich te ontwikkelen en acht tot twaalf dagen later treedt er een massale bloei op. De tweeslachtige bloemen zijn vier- tot negentallig en hebben vaak vijf witte, buisvormige vergroeide kroonbladen.

Het is een grote boom, groeit tot 25 tot 40 m hoog, met een stam tot 40 cm diameter, vaak ondersteund aan de basis, met lichtgrijze schors. De bladeren zijn elliptisch tot omgekeerd omgekeerd, 7 tot 19 cm lang en 3 tot 6 cm breed. De eetbare vrucht is een rode of paarse steenvrucht met een diameter van 2 cm .

Het geslacht rauvolfia vomitoria bestaat uit groenblijvende bomen en struiken die voorkomen in tropische gebieden over de hele wereld. Ze groeien in een kransvorm en hebben bloemen in verschillende kleuren. Sommige soorten worden als invasief beschouwd, maar andere zijn juist met uitsterven bedreigd.

Voacanga africana is een kleine boom tot 20 voet lang met een spreidende kroon. De bladeren zijn in tegenovergestelde paren, donker glanzend groen hierboven en lichter groen onderaan. De witte bloemen staan in kleine trossen en groeien in de bladoksels of aan het einde van scheuten. De vruchten groeien meestal in paren en zijn gevlekt groen en bolvormig, met de zaden verzonken in de gele pulp.

Luchtaardappel ( Dioscorea bulbifera ) Het komt oorspronkelijk uit Australië, Afrika en Azië. Het mannetje heeft lichtgroene bloemen en het vrouwtje heeft witte bloemen die na verloop van tijd paars worden. Het kan wel 100 voet lang worden. Oude Polynesiërs droegen deze plant in hun kano's naar Hawaï. Ze aten het alleen in tijden van hongersnood, want als ze niet goed zijn voorbereid, kunnen de bollen behoorlijk giftig zijn.

Kaapse wilde vijg zijn inheems in tropische landen. De soorten binnen dit genus lijken erg op elkaar, en zijn dus moeilijk te onderscheiden. Bestuiving vindt plaats door een enkele insectensoort, de vijgenwesp. Kaapse wilde vijg zijn van belang in verschillende religieuze stromingen, zoals het Boeddhisme en het Hindoeïsme.

Spermacoce verticillata naamsoorten zijn kruiden of kleine struiken met kleine tot middelgrote, vierlobbige bloemen gerangschikt in capiterende bloeiwijzen. Sommige hebben een felgekleurde kelk en vallen op, vooral de Australische soort. De bloemkroon is variabel van kleur, vaak wit, maar ook in alle tinten blauw, roze en kastanjebruin. De vrucht is meestal een capsule met twee zaden, soms een schizocarp of een noot. Het omvat ongeveer 275 soorten die in de tropen en subtropen worden gevonden.

Sida rhombifolia is een overblijvende plant met tere, gele bloemen op stijve, bijna houtachtige stengels. De stengels worden gebruikt om bezems van te maken. Ze worden ook gebruikt om koord en bindgaren van te maken.

Spondias purpurea fruit groeit langs dikke, knobbelige takken in trossen of alleen. Ze hebben een diameter van ongeveer 2,5 tot 5 cm en zijn iets langwerpig. Jong fruit is groen of geelgroen en rijpt tot een paarse of rode kleur; sommige varianten van de soort rijpen tot een gele kleur. Het vruchtvlees is geel als het rijp en zoet is. In het midden van de vrucht is een grote pit of steen, die oneetbaar is.

Costus afer is een groep meerjarige kruidachtige planten in de familie (Costaceae). Costus afer is vaak spiraalvormige stengels. Het is wijdverspreid door tropische en subtropische regio's van Azië, Afrika en Amerika.

Pinda (Arachis hypogaea) is een eenjarige die van 45 tot 60 centimeter hoog kan groeien. Het is een peulvruchtengewas dat voornamelijk wordt gekweekt voor zijn eetbare zaden. Goudgele bloemen bloeien in het voorjaar en zaad begint zich te ontwikkelen nadat de bloemen verleppen. De pindapeulen groeien ondergronds. Gekweekte en geoogste pinda's en arachideolie worden gebruikt in een verscheidenheid aan producten.

Cassave (Manihot esculenta) komt uit Zuid-Amerika, maar is voor veel volkeren over de hele wereld een belangrijke bron van koolhydraten geworden. Dit geldt vooral in gebieden met lage inkomens, omdat het goedkoop is om te verbouwen. Alleen als hij goed gekookt is, is de zetmeelrijke wortel eetbaar. De rest van de plant is giftig als hij wordt gegeten. De natuurlijke zetmelen van Cassave zijn ook nuttig in wasproducten, en het wordt ook onderzocht als een bron van biobrandstof.