Gewone tarwe (Triticum aestivum) is een belangrijke commerciële graansoort die wereldwijd wordt verbouwd voor de productie van tarwemeel. Het meel, dat rijk is aan gluten, is het meest gebruikte meel voor het maken van brood. Gewone tarwe werd in de 16e eeuw in de Verenigde Staten geïntroduceerd. Tarwezaden worden in de herfst geplant en het graan wordt de volgende late lente tot vroege zomer geoogst.

Ondanks het hoge eiwitgehalte is durum geen sterke tarwe in de zin dat het deeg kracht geeft door de vorming van een glutennetwerk. Durum bevat 27% extraheerbare natte gluten, ongeveer 3% hoger dan in zachte tarwe (T. aestivum L.).

De drakenklimop klimt in regenwouden tegen bomen op. Daarom is het een ideale kamerplant om tegen een mosstok op te laten groeien. Maar ook als hangende plant doet hij het goed, want deze oersterke plant groeit eigenlijk overal, zolang er maar geen direct zonlicht op hem valt.

De vijgenboom (Ficus carica) is bekend door de vruchten die vooral populair zijn in de Midden-Oosterse keuken. Vijgen kunnen vers of gedroogd gegeten worden. De vijgenboom leeft in symbiose met de vijgenwesp, die de boom bevrucht door eitjes te leggen in de bloemen, en zich daarbij tegelijkertijd zelf voortplant. Omdat de vijgenwesp in Nederland niet voorkomt, dragen alleen gekweekte bomen vruchten.

De vruchten van de watermeloen (Citrullus lanatus) worden al duizenden jaren gegeten. Omdat watermeloenen voor meer dan 90 procent uit water bestaan, kunnen woestijnvolkeren in de Kalahariwoestijn zes weken lang overleven op alleen wilde watermeloen. Ook de zaden zijn eetbaar en worden in China en Vietnam gegeten bij nieuwjaarsvieringen.

De bloemen van deze heerlijk geurende struik werden in de Griekse traditie gewijd aan godin Aphrodite van de schoonheid en de liefde. Nog steeds worden de tere witte bloemetjes verwerkt in bruidsboeketten. De olie van mirte wordt gebruikt in parfums en bij aromatherapie.

Deze exotische plant bloeit uitbundig in velerlei kleuren. Hij wordt in (sub)tropische gebieden geteeld als sierplant en is de nationale bloem van Maleisië. In Hawaï dragen vrouwen de bloemen van de chinese roos in hun haar. Zelfs in het koude Nederland fleurt de hibiscus huiskamers op met zijn tropische uitstraling.

De dadelpalm (Phoenix dactylifera) produceert een populaire vrucht: de dadel. Daarnaast worden de sterke bladeren van de dadelpalm voor verschillende doeleinden gebruikt, zoals het maken van touwen, manden, hoeden, matten en muren en daken van hutten.

De vrucht van de granaatappel (Punica granatum) wordt veel gebruikt in Midden-Oosterse gerechten. Hij was oorspronkelijk ook de grondstof voor de limonadesiroop grenadine. De granaatappel heeft een symbolische betekenis van vruchtbaarheid in diverse mythologische en bijbelse verhalen.

De indische sering is een inheemse boom in landen als China en Zuid-Korea. Delen van deze boom worden op verschillende manieren gebruikt. Zo worden van het hout meubels en muziekinstrumenten gemaakt. Gomhars en zaadolie van de indische sering worden in de volksgeneeskunde gebruikt.

De oleander is een veelkleurige struik uit het Middellandse Zeegebied die niet van de Nederlandse winters houdt. Vandaar dat hij in ons land vooral gebruikt wordt om in de zomer een mediterrane sfeer te creëren op terrassen en balkons en als het kouder wordt weer naar een warm plekje binnenshuis verplaatst wordt. Pas wel op met kinderen en huisdieren, want de plant is zeer giftig.

Handjesgras groeit snel in de zon en langzaam in de schaduw. Deze plant kan droog weer verdragen en wordt wel gekweekt als grasveld en als voedergewas. De oorspronkelijke herkomst van dit gras is niet bekend, maar in Nederland id handjesgras in ieder geval vrij zeldzaam.

De monnikspeper (Vitex agnus-castus) produceert bessen en bladeren waaruit een etherische olie gewonnen kan worden. De monnikspeper is winterhard en heeft aromatische bloemen die 's zomers veel vlinders aantrekken.

Calotropis procera is een soort uit de maagdenpalmfamilie (Apocynaceae). De soort is een succulente struik of kleine boom, die voorkomt in Noord-Afrika, tropisch Afrika, West-Azië, Zuid-Azië en Indochina.

Het oranjeboompje (Solanum pseudocapsicum) staat onder tal van namen bekend, maar deze is ongetwijfeld het duidelijkst. Er is geen overeenstemming over de vraag of de (bittere) vruchten van deze plant uit de nachtschadefamilie eetbaar of giftig zijn.

Maïs (Zea mays) is een gecultiveerd, eenjarig gras dat oorspronkelijk uit Midden-Amerika komt. Maïs wordt vandaag de dag op grote schaal over de hele wereld aangeplant vanwege het graan en komt niet meer in het wild voor. De naam komt van het woord 'maize', een Spaanse verbastering van het inheemse woord voor deze plant.

Dit gras kruipt en heeft een rechte scheut die meestal ongeveer 30 cm lang is.

De frederiksbloem, die ook koningsbloem genoemd wordt, trekt bij uitstek vlinders aan. Monarchlarven houden van de sappige bladeren en gebruiken de bloem om hun eieren op te leggen. De frederiksbloem is een populaire sierplant en snijbloem. Pas wel op als de stengels of bladeren worden gebroken, want dan komt er een giftig melkachtig sap uit dat oogletsel kan veroorzaken en de huid kan irriteren.

Behaarde Katoen is met een aandeel van 90% een van de belangrijkste leveraars van katoen. De struik is inheems in Noord-Amerika, maar is bijna overal ter wereld geïntroduceerd. De zaden van de behaarde Katoen Katoen leveren een vette olie die verschillende toepassingen kent.

Het kappertjesplant (Capparis spinosa) staat natuurlijk vooral bekend om de eetbare bloemknopjes die ingemaakt worden. Ook de vruchten zijn eetbaar. Als deze bessen ingemaakt zijn, worden ze 'kapperappels' genoemd. In het wild lijkt het kappertjesplant veel op een aantal giftige planten, dus het plukken en eten van wilde planten wordt afgeraden.