De gekweekte siernetel (Coleus scutellarioides) staat bekend om de opvallende bladpatronen in veel verschillende kleuren, van wit en geel tot rood en donkerpaars. Van nature heeft deze plant echter voornamelijk groene bladeren.

Van het witte sap dat bij inkeping van de bast vrijkomt uit de indische rubberboom werd vroeger rubber gemaakt, maar daar wordt nu de Braziliaanse rubberboom voor gebruikt. Als kamerplant blijft de indische rubberboom kleiner dan op de plantage, maar hij moet wel op een plek staan waar groei mogelijk is. Als je hem toch moet bijsnoeien, houd er dan rekening mee dat het witte sap irriterend is voor de huid en giftig voor huisdieren.

Zo wordt in de omgeving van het Italiaanse Brescia Pane di Monococco gebakken van eenkoornmeel. In Spanje wordt het onrijpe gewas als veevoer toegepast. De typische voor de Turkse keuken 'bulgur' wordt van dit graan gemaakt. Eenkoorn stelt geen hoge eisen aan de grond en is resistent tegen vele schimmelziekten zoals moederkoorn, Fusarium en wortelschimmels.

De drakenklimop klimt in regenwouden tegen bomen op. Daarom is het een ideale kamerplant om tegen een mosstok op te laten groeien. Maar ook als hangende plant doet hij het goed, want deze oersterke plant groeit eigenlijk overal, zolang er maar geen direct zonlicht op hem valt.

De tamme kastanjeboom komt oorspronkelijk uit het Middellandse Zeegebied en is door de Romeinen naar Noord-Europa gebracht, waarschijnlijk als voedselbron voor het leger. Tamme kastanjes worden veel gegeten in Hongarije, Frankrijk en Zuid-Tirol. Ook in middeleeuwse kloostertuinen werd deze boom geplant. Het hout is zeer bruikbaar door de hoge duurzaamheid voor tuinmeubelen, hekken en vaten.

De kerstcactus bloeit in de herfst en wordt rond die tijd vaak als kamerplant verkocht. Dit is dus vlak voor de kerst, vandaar de naam. In de Verenigde Staten wordt deze plant niet aan kerstmis, maar aan Thanksgiving verbonden, en wordt daar Thanksgiving cactus genoemd. De plant is een epifyt, die zich in het wild met zijn wortels aan boomstammen of boomtakken hecht.

Deze goudsbloemsoort kan 0,6 tot 2 m lang worden.

Het bijzondere van de goeppertia lancifolia is dat de bladeren 's morgens opengaan en 's avonds sluiten. De naam van de plant klinkt alarmerend, maar je hoeft je geen zorgen te maken, want de plant is ongevaarlijk.

Xanthium spinosum is een eenjarig kruid dat een slanke stengel produceert tot 1 m hoog of iets groter. Het wordt met tussenpozen bekleed met zeer lange, scherpe, geelachtige stekels die meer dan 3 cm lang kunnen zijn en kunnen worden verdeeld in twee of drie afzonderlijke stekels. bladeren zijn verdeeld in lineaire of lansvormige lobben, elk tot 10 cm of 12 cm lang en donkergroen of grijsachtig aan de bovenkant met een witte onderkant.

Knolklaverzuring (Oxalis articulata) wordt als groente gegeten in delen van India, maar moet alleen in kleine hoeveelheden worden gegeten vanwege het oxaalzuur in de bladeren. Het wordt in grote delen van de wereld vooral gezien als onkruid. De plant verspreidt zich namelijk snel en gaat de groei van andere planten tegen. Buiten het zonlicht rollen de bloemen zich op tot kokertjes.

De ridderspoor heeft lange, volle en sierlijke trossen waarmee ze echte blikvangers kunnen zijn. Voor de verzorging is het belangrijk dat ze op voedzame grond staan die iets kalkhoudend is. Door ze direct na de bloei terug te knippen en bij te mesten met snelwerkende mest wordt herbloei bevorderd.

Veronica speciosa (Veronica speciosa) is een bloeiende plantensoort afkomstig uit Nieuw-Zeeland en verwant aan de weegbree. Veronica speciosa bloeit van de zomer tot de herfst. Deze soort trekt bijen aan. Ze is ook bekend onder de alternatieve latijnse naam 'Hebe speciosa'.

Peganum harmala kan ongeveer 3 voet lang worden, maar normaal is het ongeveer 1 voet lang. De bladeren zijn afwisselend, zittend en hebben borstelig, 0,06-0,10 in lange stippen aan de basis. De bloemen zijn wit of geelachtig wit, en zijn ongeveer Diameter 2 tot 3 cm . Groenachtige aderen zijn zichtbaar in de bloembladen. Ze hebben een draadachtige, 1,2 cm lange steel.

De stengel is kleverig. De bladeren zijn langwerpig en grof golvend getand. De onderste bladeren zijn stengelomvattend en de bovenste smal en gesteeld. De wortel is spoelvormig.

Tweejarig vlas (Linum bienne) is een kruidachtige plant uit de vlasfamilie (Linaceae), die vrij algemeen is in West- en Zuid-Europa.Het is de mogelijke voorouder van het ook in Vlaanderen sinds de Romeinse tijd gecultiveerde vlas.

De tropische wonderstruik (Codiaeum variegatum) heeft zeer opvallende, kleurrijke bladeren en is daarom een geliefde kamerplant in Europa. De bladpatronen kunnen groen, geel, rood, paars, roze, oranje en wit zijn; vaak zelfs allemaal op dezelfde plant. Alle delen van de wonderstruik zijn giftig: het sap kan eczeem veroorzaken en vooral de zaden bevatten een dodelijk gif.

De bladbegonia (Begonia rex) is een zeer geliefde kamerplant vanwege de bijzondere veelkleurige bladeren die soms wel een metaalachtige glans lijken te hebben. Deze begonia bloeit, maar heeft minder opvallende bloemen dan andere soorten begonia's. De plant groeit gemakkelijk van stekjes of soms zelfs een enkel blad.

Vanwege zijn handvormige bladeren wordt de schefflera in Nederland vaak vingerplant genoemd. In China wordt van de bladeren van de plant gezegd dat ze als een soort paraplu bescherming bieden aan de omgeving. Ook in de Engels naam Dwarf umbrella tree (dwerg parasolboom) zie je dit terug.

Vlas (Linum usitatissimum) is een slanke plant met hemelsblauwe bloemen, die al duizenden jaren wordt gekweekt voor de vezels en zaden. De vezels uit de stengel worden gebruikt om linnen te maken en uit de zaden wordt lijnolie verkregen.

Zacht Loogkruid kan rauw of gekookt worden gegeten als het jong en zacht is. Oudere planten daarentegen worden te taai en houtachtig om te eten. Sommige mensen kunnen gevoelig en allergisch zijn voor deze plant. Als hij droog wordt, kan hij brandgevaarlijk zijn.