De vederesdoorn (Acer negundo) heeft een korte levensduur van meestal niet meer dan 60 jaar. Vogels en eekhoorns eten graag de herkenbare gevleugelde zaden, maar deze zijn schadelijk voor paarden. In Indiaanse culturen werd deze esdoorn van oudsher gebruikt als voedsel en bouwmateriaal.

Zevenblad (Aegopodium podagraria) groeit veel in schaduwrijke bermen en akkerranden. Het werd vroeger wel in tuinen aangeplant, maar wordt tegenwoordig als een hardnekkig onkruid gezien, omdat het zich door de ondergrondse wortelstokken snel verspreidt en moeilijk te verwijderen is. Het wordt om deze reden dan ook wel 'tuinmansverdriet' genoemd.

De naam van de grote brandnetel is een duidelijke verwijzing naar de brandende, jeukende bultjes die deze plant veroorzaakt. Deze plant is geen gewenste gast in tuinen, maar is wel erg nuttig: de jonge bladeren van de grote brandnetel zijn erg voedzaam en worden gebruikt in soep en kaas. Vroeger werden brandnetels gebruikt om wol te verven.

Bijvoet is een kruid dat bijna overal ter wereld voorkomt en vele toepassingen heeft. Het wordt bijvoorbeeld gebruikt in de acupunctuur maar ook om muggen te verjagen. Van het kruid wordt verteld dat de Romeinen het tijdens lange marsen in hun sandalen stopten om zo de pijn in hun voeten te verminderen.

De paardenbloem is vrijwel overal op de wereld te vinden. Na de bloeiperiode worden er vruchtpluizen gevormd, die de door de wind meegedragen worden. De zaadjes kunnen zich zo tot wel 3 km verspreiden.

Duizendblad groeit vaak op braakliggende terreinen en kan goed tegen droogte. De plant trekt insecten aan zoals sluipwespen en lieveheersbeestjes, die bepaalde insectenplagen kunnen bestrijden. Dat is voor veel mensen een belangrijke reden om het duizendblad aan te planten.

Hondsdraf (Glechoma hederacea) is een kruipende plant, die ook als epifyt gevonden kan worden, bijvoorbeeld in knotwilgen. Hondsdraf wordt bezocht door verschillende bijensoorten. Van de bladeren kan een aromatische thee gezet worden. Door de Saksen werd er bier van gebrouwen.

De noorse esdoorn komt, in tegenstelling tot wat zijn naam doet vermoeden, van oorsprong uit oostelijk Europa en westelijk Azië. Deze bomen kunnen tot 30 m hoog worden. Het hout van deze boom wordt onder andere gebruikt voor muziekinstrumenten. Zo gebruikte Stradivarius het hout van deze boom voor de rugzijde van de bekende violen. De noorse esdoorn wordt ook vaak als sierboom geplant.

De waringin wordt in het Nederlands ook wel treurvijg of ficus genoemd. De naam waringin komt uit Indonesië, daar geeft men aan deze plant een bijzondere betekenis omdat hij een verbinding tot stand zou brengen tussen de spirituele wereld en de aardse wereld.

De zamioculcas zamiifolia, ook wel ZZ-plant genoemd, is een stoere, heldergroene kamerplant die wel tegen een stootje kan. Als je bedenkt dat hij uit ruige, rotsachtige gebieden in Afrika komt, dan is voor hem een plaatsje in een willekeurige woonkamer in Nederland geen probleem. Dus zelfs voor personen die echt geen groene vingers hebben, is deze plant uit Zanzibar een geschikte huisgenoot.

Het klein hoefblad (Tussilago farfara) is een naaktbloeier, wat inhoudt dat de plant bloeit voordat hij bladeren heeft. Klein hoefblad moet niet gegeten worden, want alle delen van de plant zijn schadelijk. Veel solitaire bijensoorten bezoeken deze plant.

De stinkende gouwe is een veelvoorkomend kruid met kleine gouden (‘gouwe’) bloempjes. Het oranjegele sap uit de steel van de plant werd vroeger gebruikt ter bestrijding van wratten, vandaar dat de plant ook wel wrattenkruid genoemd wordt. Daarnaast werd de plant door alchemisten gebruikt bij de zoektocht naar de Steen der wijzen en was het in de Middeleeuwen populair bij heksen voor het fabriceren van geneeskrachtige zalven.

Net zoals bij andere dovenetels, lijken de bladeren van de witte dovenetel (Lamium album) op die van de brandnetel, maar ze veroorzaken geen huidirritatie. Jonge scheuten kunnen gegeten worden. De bloemen bevatten veel nectar en trekken daardoor bijen en hommels aan. De zaden worden verspreid door mieren.

Het boerenwormkruid (Tanacetum vulgare) lijkt erg veel op het Jacobskruiskruid, maar heeft bloemen met alleen een hoofdje, zonder krans van straalbloempjes. Bij aanraking verspreidt de plant een kamferachtige geur. De etherische olie van boerenwormkruid is giftig.

De reuzenbalsemien is een eenjarige plant met opvallende bloemen, die wel tot 2,5 m hoog kan worden. Het zaad verspreidt zich doordat het door de plant wordt weggeslingerd wanneer de rijpe vrucht wordt aangeraakt. Vanwege zijn snelle verspreiding wordt de reuzenbalsemien in Nederland als een ongewenste exoot beschouwd.

De jadeplant is een vetplant met kenmerkende groene blaadjes en komt oorspronkelijk uit Zuid-Afrika, vandaar dat hij van de zonnige en lichte plekken in huis houdt. De plant zou geluk, voorspoed en rijkdom brengen en wordt daarom ook wel geldplant genoemd.

De gelderse roos (Viburnum opulus), bezongen in het bekende Russische lied 'Kalinka', is een bloeiende struik die in Nederland groeit in het rivierengebied. De rode bessen van de gelderse roos worden gegeten door vogels, zoals de goudvink, grote lijster, roodborst en pestvogel. De bessen zijn eetbaar voor mensen, maar zijn erg zuur en worden dus vrijwel alleen in jam gebruikt. Een steriele variant van de struik is populair voor tuinen.

Op akkers wordt de akkerdistel (Cirsium arvense) gezien als lastig te bestrijden onkruid, maar voor insecten en vogels biedt deze plant veel voordelen. De lichtpaarse bloemhoofden bevatten zeer veel nectar en trekken daardoor veel bijen en hommels aan. Omdat distelbegroeiing moeilijk toegankelijk is voor roofdieren, biedt de akkerdistel een veilige nestelplaats aan vogels als de vink, putter en veldleeuwerik.

Je treft fluitenkruid in Nederland vooral in wegbermen aan, die daardoor al vroeg in de lente wit kleuren. De plant kan tot 1.5 m hoog worden. Zoals de naam al aangeeft kunnen van de fluitenkruid, dankzij zijn holle stengels fluitjes gemaakt worden.

De grote weegbree (Plantago major) is in Europa een veelvoorkomend onkruid, dat door de kolonisten geïntroduceerd werd in Noord-Amerika, waar de plant lokale ecosystemen heeft verstoord. Indiaanse volkeren noemden de grote weegbree daarom ook wel 'voetspoor van de blanken'.