Knolklaverzuring (Oxalis articulata) wordt als groente gegeten in delen van India, maar moet alleen in kleine hoeveelheden worden gegeten vanwege het oxaalzuur in de bladeren. Het wordt in grote delen van de wereld vooral gezien als onkruid. De plant verspreidt zich namelijk snel en gaat de groei van andere planten tegen. Buiten het zonlicht rollen de bloemen zich op tot kokertjes.

De naam blauwe Ossentong verwijst naar de beharing, die de dauw vasthoudt en zo voorkomt dat te veel water verdampt. Uit de wortel werd vroeger een kleurstof gehaald voor make-up. Daarnaast werd de deze plant ook gebruikt als wierook.

De gewone boon komt oorspronkelijk uit Noord- en Zuid-Amerika, maar groeit inmiddels overal ter wereld. De soort kent verschillende eetbare variëteiten, zoals sperzieboon, kidneyboon en stoksnijboon. Gek genoeg staat de plant ook op de lijst van Nederlandse giftige planten. Het eten van grote hoeveelheden ongekookte zaden kan bij kinderen tot misselijkheid en diarree leiden. Door de giftige stoffen is de plant enigszins beschermd tegen insectenvraat.

Omdat de witte bloemen op lepels lijken, wordt de spathiphyllum wallisii in het Nederlands meestal lepelplant genoemd. In Zuid- en Midden-Amerika groeit de plant op moerassige bodem in het tropisch regenwoud, vandaar dat hij als kamerplant het liefst staat op een schaduwrijke plek en in vochtige grond staat. Bij een goede verzorging kan hij wel 30 jaar oud worden. Let er wel op dat hij bij inname ietwat giftig is, dus enige voorzichtigheid bij kinderen en huisdieren is geboden.

Euphorbia resinifera is een vetplant die een beetje op een cactus lijkt, maar dat niet is. Zijn bladeren hebben de vorm van kleine piramides, waaruit meerdere stengels steken. Wanneer de plant beschadigd wordt komt er giftig melksap uit.

Tijdens de vegetatieve fase vormt het een rozet van niet-stekelige bladeren (diameter 5 tot 20 cm ). Naarmate de zomer nadert, produceert het een bloeiende stengel ( 1 m ) die tal van spitse capitula produceert met veel (10-50) gele bloemen. Bloemen in capitula worden bestoven door insecten en elke capitula produceert een mix van (10-50) pappus en niet-pappus zaden.

De tropische wonderstruik (Codiaeum variegatum) heeft zeer opvallende, kleurrijke bladeren en is daarom een geliefde kamerplant in Europa. De bladpatronen kunnen groen, geel, rood, paars, roze, oranje en wit zijn; vaak zelfs allemaal op dezelfde plant. Alle delen van de wonderstruik zijn giftig: het sap kan eczeem veroorzaken en vooral de zaden bevatten een dodelijk gif.

De wilde wingerd (Parthenocissus quinquefolia) is een krachtige klimplant uit de wijnstokfamilie. De plant hecht zich met een kleefstof aan muren zonder in het oppervlak door te dringen, waardoor de wilde wingerd erg populair is als gevelbegroeiing. In de herfst kleuren de bladeren prachtig rood. De harde besjes worden door vogels gegeten.

De bladbegonia (Begonia rex) is een zeer geliefde kamerplant vanwege de bijzondere veelkleurige bladeren die soms wel een metaalachtige glans lijken te hebben. Deze begonia bloeit, maar heeft minder opvallende bloemen dan andere soorten begonia's. De plant groeit gemakkelijk van stekjes of soms zelfs een enkel blad.

Vanwege zijn handvormige bladeren wordt de schefflera in Nederland vaak vingerplant genoemd. In China wordt van de bladeren van de plant gezegd dat ze als een soort paraplu bescherming bieden aan de omgeving. Ook in de Engels naam Dwarf umbrella tree (dwerg parasolboom) zie je dit terug.

Maïs (Zea mays) is een gecultiveerd, eenjarig gras dat oorspronkelijk uit Midden-Amerika komt. Maïs wordt vandaag de dag op grote schaal over de hele wereld aangeplant vanwege het graan en komt niet meer in het wild voor. De naam komt van het woord 'maize', een Spaanse verbastering van het inheemse woord voor deze plant.

De beklierde kogeldistel wordt geplant door imkers, omdat de bolvormige bloemen veel nectar en pollen produceren. Ze trekken daarom veel bijen en andere insecten, zoals vlinders, zweefvliegen en wespen aan. De Latijnse naam voor Kogeldistels is 'Echinops' wat verwijst naar de bloemvorm die lijkt op een zeeëgel.

De prachtige hemelsblauwe, buisvormige bloemen zijn kenmerkend voor mannentrouw, een klimplant met zeer lange twijgen. De plant is een geweldige bloeier, die van de zomer tot in de late herfst steeds nieuwe bloemen vormt. Omdat hij niet goed tegen kou is bestand, is de mannentrouw geen geschikte tuinplant. Als kuipplant kan hij wel gehouden worden.

De vijgcactus (Opuntia ficus-indica) is eetbaar en wordt veel geteeld als voeding voor mensen en vee. De cochenilleluis, waarvan een eetbare rode kleurstof wordt geproduceerd, leeft op deze cactussoort. Wees voorzichtig bij het aanraken van de vijgcactus: naast de herkenbare grote naalden heeft deze cactus ook kleine naaldjes met weerhaken die huidirritatie veroorzaken.

Ligustrum sinense 'Variegatum' zijn struiken en bomen die in de lente geurige bloemen voortbrengen, die vlinders en insecten aantrekken. Het zijn planten die vaak bijzonder invasief zijn wanneer ze ergens buiten hun gebruikelijke habitat groeien. Ze vormen een belangrijke voedselbron voor veel dieren, zoals nachtvlinders en honingbijen. De vruchten worden door vogels gegeten.

De japanse kardinaalsmuts komt oorspronkelijk uit Japan en Korea en is, in tegenstelling tot de inheemse variant, wintergroen. Hij is daardoor zeer geschikt om aan te planten als haag. De bladeren van de plant hebben de vorm van kardinaalsmutsen. Van het sterke kardinaalsmutshout werden vroeger spoelen voor spinnenwielen gemaakt.

Canavalia ensiformis is een twinning plant tot 3,3 ft in hoogte. De bloemen zijn roze-paars van kleur. De peulen zijn maximaal 14 lang met grote witte zaden.

Van het witte sap dat bij inkeping van de bast vrijkomt uit de indische rubberboom werd vroeger rubber gemaakt, maar daar wordt nu de Braziliaanse rubberboom voor gebruikt. Als kamerplant blijft de indische rubberboom kleiner dan op de plantage, maar hij moet wel op een plek staan waar groei mogelijk is. Als je hem toch moet bijsnoeien, houd er dan rekening mee dat het witte sap irriterend is voor de huid en giftig voor huisdieren.

De tuinhibiscus, de nationale bloem van Zuid-Korea, heet niet voor niets zo, want het is een van de weinige Hibiscus soorten die in de tuin kunnen staan. Deze bloem groeit graag op een mengsel van zand, klei, kalk en leem. De bloemen bloeien vaak slechts één dag. Omdat er de hele zomer door bloemen gevormd worden is dat geen bezwaar.

De beklierde duizendknoop wordt als onkruid beschouwd dat onder andere op akkers en braakliggend terrein groeit. De plant varieert in uiterlijk en bloeit gewoonlijk in de zomer. De zaden van de beklierde duizendknoop worden door vogels en konijnen gegeten en daardoor verspreid.