De oleander is een veelkleurige struik uit het Middellandse Zeegebied die niet van de Nederlandse winters houdt. Vandaar dat hij in ons land vooral gebruikt wordt om in de zomer een mediterrane sfeer te creëren op terrassen en balkons en als het kouder wordt weer naar een warm plekje binnenshuis verplaatst wordt. Pas wel op met kinderen en huisdieren, want de plant is zeer giftig.

De gewone boon komt oorspronkelijk uit Noord- en Zuid-Amerika, maar groeit inmiddels overal ter wereld. De soort kent verschillende eetbare variëteiten, zoals sperzieboon, kidneyboon en stoksnijboon. Gek genoeg staat de plant ook op de lijst van Nederlandse giftige planten. Het eten van grote hoeveelheden ongekookte zaden kan bij kinderen tot misselijkheid en diarree leiden. Door de giftige stoffen is de plant enigszins beschermd tegen insectenvraat.

De bougainvillea is vernoemd naar een Franse zeevaarder, die de soort ontdekte tijdens een expeditie in de 18e eeuw. Er zijn verschillende soorten, waarvan de bloemen wit tot paars kunnen zijn. Hij werd van oudsher gebruikt in oranjerieën en staat tegenwoordig veel in tuinen als kuipplant, omdat hij niet winterhard is.

Kleinbladige klimop is niet alleen een groene versiering van middeleeuwse kastelen en ruïnes, de plant is ook zeer geschikt als heg- en bodembedekker. Klimopbladeren bevatten saponinen, dat zijn stoffen die vetten kunnen oplossen, en kunnen daarom zelfs gebruikt worden als natuurlijk wasmiddel.

De olijfboom is een groenblijvende boom die 20 tot 40 miljoen jaar geleden al in het huidige Italië groeide. De vrucht van de olijfboom is één van de belangrijkste exportproducten in mediterraanse landen. Uit de pit van de olijf wordt olie gewonnen, die o.a. in cosmetica wordt gebruikt.

Haver is een eenjarige, grasachtige plant die over de hele wereld verbouwd wordt vanwege de zaden met een hoge voedingswaarde. Er zijn in de Nederlandse supermarkten vele producten te vinden die haver als belangrijkste ingrediënt hebben, zoals havermout, haverbrood en havermoutkoekjes. Daarbij zijn de zaden van nature glutenvrij, wat een uitkomst biedt voor mensen die geen gluten verdragen.

De wisselbloem is een halfheester die tot 3 m hoog kan worden. De wisselbloem trekt vele soorten vlinders aan, maar is niet geliefd bij muggen en vliegen. In Nederland en België kan deze plant de winter alleen binnen overleven.

De laurier is een mediterraanse plant, die als boom of als struik voorkomt. Hij bedekte vroeger, toen het klimaat daar nog vochtiger was, grote stukken van het land rond de Middellandse Zee, maar komt daar tegenwoordig minder vaak voor. De laurier was in het oude Griekenland en het Romeinse Rijk een symbool van overwinning, welvaart, gezondheid en zelfs onsterfelijkheid. Romeinse keizers hadden vaak kransen van lauriertakken om hun hoofd en Griekse sporters kregen een lauriertak als ze gewonnen hadden. Hier komt ook de uitdrukking 'op je lauweren rusten' vandaan.

De vijgenboom (Ficus carica) is bekend door de vruchten die vooral populair zijn in de Midden-Oosterse keuken. Vijgen kunnen vers of gedroogd gegeten worden. De vijgenboom leeft in symbiose met de vijgenwesp, die de boom bevrucht door eitjes te leggen in de bloemen, en zich daarbij tegelijkertijd zelf voortplant. Omdat de vijgenwesp in Nederland niet voorkomt, dragen alleen gekweekte bomen vruchten.

Ondanks het hoge eiwitgehalte is durum geen sterke tarwe in de zin dat het deeg kracht geeft door de vorming van een glutennetwerk. Durum bevat 27% extraheerbare natte gluten, ongeveer 3% hoger dan in zachte tarwe (T. aestivum L.).

De echte christusdoorn is een stekelige struik die uit kan groeien tot een kleine boom. De naam, christusdoorn, is gebaseerd op het verhaal dat dit de struik zou zijn waarvan de doornenkroon van Jezus werd gemaakt. Er zijn echter meerdere andere plantensoorten waarvan dit ook wordt gezegd! De echte christusdoorn wordt her en der geplant als sierstruik.

Hoewel de springkomkommer (Ecballium elaterium) gerelateerd is aan de komkommer, is deze plant niet eetbaar! De bittere vruchten zijn giftig en kunnen de huid irriteren. De plant trekt water aan, waardoor de vruchten onder hoge druk komen te staan. Bij aanraking valt de vrucht van de plant af en spuiten de zaden met het slijmerige vruchtvlees er met veel kracht uit. Vandaar ook de bijnaam 'spuitkomkommer'.

De robinia is een boom uit de vlinderbloemfamilie. Zijn naam is afkomstig van vader en zoon Robin. Zij waren beiden lijfartsen van koning Hendrik IV en zij plantten deze boom in 1601 in de tuinen van het Louvre. De boom groeit graag op drogere, kalkrijke leemachtige grond en kan rond de 200 jaar oud worden. Het hout van de robinia is zeer sterk, nog sterker dan eikenhout, en wordt sinds jaar en dag voor vele producten gebruikt. Tegenwoordig wordt er vaak tuinmeubilair van gemaakt.

De vaderplant (Tradescantia zebrina) is in Nederland geliefd als kamerplant vanwege de mooie, gestreepte bladeren. Hij heeft roze of witte bloemetjes. De plant is door middel van stekken makkelijk te vermenigvuldigen. Het sap kan de huid irriteren.

De naam basilicum komt van het woord basileus, wat koninklijk betekent. Basilicum wordt daarom ook wel koningskruid genoemd. Het wordt veel gebruikt in de Italiaanse keuken, waar de frisse smaak vooral in koude gerechten goed tot zijn recht komt. In de Oudheid kauwden Grieken en Romeinen al op basilicumblaadjes vanwege de opwekkende eigenschappen van het kruid.

De bessen van de oorspronkelijk uit Noord-Amerika afkomstige karmozijnbes werden door sommige indianenstammen gebruikt vanwege hun medicinale eigenschappen. De vruchten worden nog steeds gebruikt om rode verf mee te maken. Sinds enkele jaren verwildert deze plant in Nederland en wordt op enkele plaatsen als invasief gezien.

De doornappel ( Datura stramonium ) is een eenjarige, giftige plant uit de nachtschadefamilie. De plant zou onder andere door heksen gebruikt worden, en heet daarom ook wel 'duivelskruid'. De doornappel komt vrij veel voor in duingebieden in Nederland en als onkruid op akkers. De witte bloemen hebben een opvallende, grillige vorm en de doosvrucht heeft grote stekels.

De wilde cichorei is waarschijnlijk door de Romeinen in Nederland geïntroduceerd en groeit hier inmiddels rijkelijk. De gemalen wortels werden in de Tweede Wereldoorlog gebruikt om een soort koffie van te maken, wat nog steeds gebeurt in het Middellandse Zeegebied. De plant wordt commercieel verbouwd om inuline (een glucosevervanger) uit te winnen.

De stekelige muizendoorn (Ruscus aculeatus) is een kleine struik die goed tegen schaduw kan. De rode bessen worden veel gegeten door vogels. Vroeger werden er bezems gemaakt van de twijgen van de stekelige muizendoorn, die vooral werden gebruikt om slagersblokken schoon te vegen. Vandaar de Engelse naam: 'Butcher's-broom' ('Slagersbezem').

De ons bekende oranje wortel is een cultivar van de wilde peen (Daucus carota). De wilde peen heeft witte wortels die sterk naar peentjes ruiken. De plant heeft witte, schermvormige bloemen die vlinders aantrekken. De uitgebloeide bloemen hebben de vorm van een vogelnestje.