De oleander is een veelkleurige struik uit het Middellandse Zeegebied die niet van de Nederlandse winters houdt. Vandaar dat hij in ons land vooral gebruikt wordt om in de zomer een mediterrane sfeer te creëren op terrassen en balkons en als het kouder wordt weer naar een warm plekje binnenshuis verplaatst wordt. Pas wel op met kinderen en huisdieren, want de plant is zeer giftig.

De biet (Beta vulgaris) heeft diverse bekende ondersoorten, zoals de rode biet, de suikerbiet, de snijbiet en de voederbiet. Hiervan is de snijbiet de enige plant die geen knolvormende wortel heeft, maar alleen geteeld wordt voor de bladeren. De biet heeft een hoge culinaire en economische waarde.

De olijfboom is een groenblijvende boom die 20 tot 40 miljoen jaar geleden al in het huidige Italië groeide. De vrucht van de olijfboom is één van de belangrijkste exportproducten in mediterraanse landen. Uit de pit van de olijf wordt olie gewonnen, die o.a. in cosmetica wordt gebruikt.

De bougainvillea is vernoemd naar een Franse zeevaarder, die de soort ontdekte tijdens een expeditie in de 18e eeuw. Er zijn verschillende soorten, waarvan de bloemen wit tot paars kunnen zijn. Hij werd van oudsher gebruikt in oranjerieën en staat tegenwoordig veel in tuinen als kuipplant, omdat hij niet winterhard is.

De wisselbloem is een halfheester die tot 3 m hoog kan worden. De wisselbloem trekt vele soorten vlinders aan, maar is niet geliefd bij muggen en vliegen. In Nederland en België kan deze plant de winter alleen binnen overleven.

Deze vetplant komt van oorsprong uit het Midden-Oosten en is te herkennen aan de zachtgroene, puntige bladeren met kartelige randen. Het sap van de aloë vera wordt al sinds de oudheid gebruikt voor diverse doeleinden, waaronder wond- en huidverzorging en als dorstlessend vruchtensap. Het is niet voor niets dat de aloë vera ook wel wonderplant genoemd wordt.

De peulen van de tuinboon leveren de bekende groente en de plant is dan ook in veel moestuinen te vinden. Hij is vorstbestendig en kan dus al vroeg in het jaar geplant worden.

De ruellia simplex (Ruellia simplex) is een vaste plant die herkenbaar is aan haar rimpelige, trompetvormige, paarse bloemen. Het is een invasieve plant die zich agressief vermeerdert door middel van zelfzaaiing en via kruipende ondergrondse stengels. De zaden worden over korte afstanden verspreid wanneer ze explosief worden vrijgegeven uit de rijpe vrucht.

Ongeveer 38% van alle rogge op de wereld wordt gebruikt voor consumptie, voornamelijk brood en whiskey, toch vormt het nog geen 1% van de volledige wereldwijde graanproductie. In Nederland komt rogge bijna niet in het wild voor, alleen ingezaaid op akkers. Het onderscheid met tarwe en gerst maak je het makkelijkst met de middellange kafnaalden, die langer zijn dan tarwe en korter dan gerst.

Deze exotische plant bloeit uitbundig in velerlei kleuren. Hij wordt in (sub)tropische gebieden geteeld als sierplant en is de nationale bloem van Maleisië. In Hawaï dragen vrouwen de bloemen van de chinese roos in hun haar. Zelfs in het koude Nederland fleurt de hibiscus huiskamers op met zijn tropische uitstraling.

Wikke (Vicia sativa) wordt vaak gezien als onkruid en kan als klimplant in andere planten groeien. Toch wordt het ook geteeld als veevoer, bijvoorbeeld voor paarden en runderen. In het verleden werd wikke ook gegeten door mensen. Vooral hommels bezoeken de paarse bloemen graag.

De capsicum annuum komt oorspronkelijk uit Amerika en is in de 16e eeuw via Spanje ons land binnengekomen. Tegenwoordig wordt hij hier verbouwd in kassen. Een vrucht van de plantsoort Capsicum annuum heet ook paprika. Een andere vrucht van deze soort is de Spaanse peper of chilipeper, die een veel scherpere smaak heeft.

De vijgenboom (Ficus carica) is bekend door de vruchten die vooral populair zijn in de Midden-Oosterse keuken. Vijgen kunnen vers of gedroogd gegeten worden. De vijgenboom leeft in symbiose met de vijgenwesp, die de boom bevrucht door eitjes te leggen in de bloemen, en zich daarbij tegelijkertijd zelf voortplant. Omdat de vijgenwesp in Nederland niet voorkomt, dragen alleen gekweekte bomen vruchten.

De monnikspeper (Vitex agnus-castus) produceert bessen en bladeren waaruit een etherische olie gewonnen kan worden. De monnikspeper is winterhard en heeft aromatische bloemen die 's zomers veel vlinders aantrekken.

De gewone boon komt oorspronkelijk uit Noord- en Zuid-Amerika, maar groeit inmiddels overal ter wereld. De soort kent verschillende eetbare variëteiten, zoals sperzieboon, kidneyboon en stoksnijboon. Gek genoeg staat de plant ook op de lijst van Nederlandse giftige planten. Het eten van grote hoeveelheden ongekookte zaden kan bij kinderen tot misselijkheid en diarree leiden. Door de giftige stoffen is de plant enigszins beschermd tegen insectenvraat.

De mastiekboom is een groenblijvende struik uit het Middellandse Zeegebied. De aromatische hars van deze boom (mastiek genaamd) kent een aantal toepassingen. Vroeger werd het gebruikt voor het maken van vernis voor schilderijen en het was ook de basis van stopverf. De boom is ook populair bij liefhebbers van bonsai.

Gerst wordt al meer dan 7000 jaar geteeld, en voor die tijd werden de korrels van wilde planten al door nomadische volken verzameld. In Nederland wordt gerst vooral gebruikt voor de productie van bier en als veevoer.

De ons bekende oranje wortel is een cultivar van de wilde peen (Daucus carota). De wilde peen heeft witte wortels die sterk naar peentjes ruiken. De plant heeft witte, schermvormige bloemen die vlinders aantrekken. De uitgebloeide bloemen hebben de vorm van een vogelnestje.

De vrucht van de granaatappel (Punica granatum) wordt veel gebruikt in Midden-Oosterse gerechten. Hij was oorspronkelijk ook de grondstof voor de limonadesiroop grenadine. De granaatappel heeft een symbolische betekenis van vruchtbaarheid in diverse mythologische en bijbelse verhalen.

Van het witte sap dat bij inkeping van de bast vrijkomt uit de indische rubberboom werd vroeger rubber gemaakt, maar daar wordt nu de Braziliaanse rubberboom voor gebruikt. Als kamerplant blijft de indische rubberboom kleiner dan op de plantage, maar hij moet wel op een plek staan waar groei mogelijk is. Als je hem toch moet bijsnoeien, houd er dan rekening mee dat het witte sap irriterend is voor de huid en giftig voor huisdieren.