Echinops spinosissimus is een vertakkend meerjarig kruid tot 2 voet lang. Bladeren zijn verdeeld in smalle driehoekige lobben, elk met een slanke maar harde rug aan de punt. De plant produceert bijna bolvormige bloemhoofdjes met veel witte of bleke lavendelkleurige schijfroosjes maar geen straalroosjes.

De Dracaena wordt in het Nederlands drakenbloedboom of drakenplant genoemd. Net als andere Dracaena-soorten is de drakenbloedboom een sterke, makkelijk te verzorgen kamerplant die van warmte houdt. Kenmerkend voor de dit type drakenplant is de vertakte stam.

De hosta is een favoriet van tuiniers, omdat deze planten erg makkelijk groeien, mooie bladeren hebben en heerlijk ruikende bloemen. De bladeren kunnen verschillende patronen hebben in diverse groentinten, goud, grijs en blauw. Ook de vorm van de bladeren kan verschillen. Helaas zijn slakken ook dol op de bladeren van de hosta!

Krulzuring (Rumex crispus) groeit in veel gematigde streken als pioniersoort. De bladeren hebben een karakteristieke krullende rand, waar de plant zijn naam aan te danken heeft. De krulzuring heeft de bijzondere eigenschap dat hij twee soorten zaden produceert: grote zaden, die op de grond vallen, en kleine zaden die door de wind worden meegevoerd.

De esparcette (Onobrychis viciifolia) is een peulvrucht met een hoge voedingswaarde, die wordt gebruikt voor veevoer, resistent is tegen veel voorkomende ziekten en plagen en bij dieren een gunstige antiparasitaire werking heeft. De esparcette wordt voor zowel nectar als stuifmeel bestoven door bijen; de zoete nectar bestaat voor 42-55% uit suikers.

Rechte Ganzerik) (Potentilla recta) is een overblijvende kruidenplant die inheems is in het Middellandse Zeegebied en nu over de hele wereld groeit, ook in Nederland. Hij wordt in sommige gebieden als een onkruid beschouwd omdat hij in slechts korte tijd een dichte bodembedekker kan worden. Herten eten rechte Ganzerik, maar ze verteren de zaden niet, waardoor de verspreiding van de plant wordt bevorderd.

De valse tulpenboom (Magnolia grandiflora) wordt vanwege zijn uitbundige witte bloemen al meer dan duizend jaar als sierplant gebruikt. In China werd deze magnolia in keizerlijke tuinen gekweekt. De valse tulpenboom is nauw verwant aan de eerste prehistorische bloemplanten.

Melganzenvoet is een wilde plantensoort die vooral groeit op braakliggende terreinen. Tegenwoordig wordt de plant gezien als onkruid, in de prehistorie werd hij echter gebruikt als voedsel. Hiertoe werden de zaden gemalen tot meel, vandaar de naam ‘mel’. ‘Ganzenvoet’ heeft betrekking op de gelijkenis van de onderste bladeren met die van een pootafdruk van een gans.

De kalanchoe is een zeer reproductieve plant. Ze heeft kleine, vlinderachtige, adventieve knoppen die op de bladranden groeien en bij de minste aanraking vallen. Deze zaailingen groeien op de grond snel uit tot nieuwe planten. De kalanchoe heeft de neiging andere planten te verdringen, dus het is het beste om haar alleen te planten en niet in een pot met andere planten.

Duizendschoon is een bodembedekkende vaste plant uit de anjerfamilie. De wilde soort heeft een rode bloem. Veredelde cultivars kunnen witte, paarse of roze bloemen hebben. Je ziet ze veel als snijbloemen. De duizendschoon staat het liefst op een zonnige plek. De meeste commercieel verkrijgbare soorten worden tot 70 cm hoog.

De gewone boerenjasmijn geurt net als de echte jasmijn (Jasminum officinale) maar is een struik en geen klimplant. De wetenschappelijk naam dankt hij aan de Egyptische prins Philadelphus die ieder jaar een groot feest gaf en dan schalen en vazen vulde met deze heerlijk geurende bloemen. Pas wel op want de struik is giftig voor katten.

Omdat de witte bloemen op lepels lijken, wordt de spathiphyllum wallisii in het Nederlands meestal lepelplant genoemd. In Zuid- en Midden-Amerika groeit de plant op moerassige bodem in het tropisch regenwoud, vandaar dat hij als kamerplant het liefst staat op een schaduwrijke plek en in vochtige grond staat. Bij een goede verzorging kan hij wel 30 jaar oud worden. Let er wel op dat hij bij inname ietwat giftig is, dus enige voorzichtigheid bij kinderen en huisdieren is geboden.

De stengel is kleverig. De bladeren zijn langwerpig en grof golvend getand. De onderste bladeren zijn stengelomvattend en de bovenste smal en gesteeld. De wortel is spoelvormig.

Het kaaps viooltje komt van oorsprong voor in Oost-Afrika, maar wordt daar steeds zeldzamer door het verdwijnen van zijn habitat. Hier wordt de plant vooral als kamerplant gehouden. Er bestaan veel cultivars van deze plant, met verschillende bloemkleuren en bloemvormen. De plant kan tot 15 cm hoog worden en, als hij de kans krijgt, tot 30 cm de breedte in groeien.

Het heeft kleine, tegenover elkaar liggende lensvormige bladeren en wordt vaak gezien op de stammen van bomen.

De tropische wonderstruik (Codiaeum variegatum) heeft zeer opvallende, kleurrijke bladeren en is daarom een geliefde kamerplant in Europa. De bladpatronen kunnen groen, geel, rood, paars, roze, oranje en wit zijn; vaak zelfs allemaal op dezelfde plant. Alle delen van de wonderstruik zijn giftig: het sap kan eczeem veroorzaken en vooral de zaden bevatten een dodelijk gif.

De wilde wingerd (Parthenocissus quinquefolia) is een krachtige klimplant uit de wijnstokfamilie. De plant hecht zich met een kleefstof aan muren zonder in het oppervlak door te dringen, waardoor de wilde wingerd erg populair is als gevelbegroeiing. In de herfst kleuren de bladeren prachtig rood. De harde besjes worden door vogels gegeten.

Het is een jaarlijks kruid, dat meer dan een halve meter hoog kan zijn. Het heeft bladeren verdeeld in lineaire segmenten tot 2 mm breed. De bloemen zijn gegroepeerd in cluster bloeiwijzen. Ze zijn violet, zigomorf, met het petaloid-bloemdek, en vormen een spoor dat schommelt tussen 6 tot 10 mm. Wanneer vruchtvorming een enkele zeer duidelijke follikel vormt, tussen 1,5-2,5 cm.

De korenbloem (Centaurea cyanus) groeide oorspronkelijk veel op akkers tussen het koren, maar is tegenwoordig vooral een sierplant in tuinen. De korenbloem staat bekend om de prachtige blauwe kleur. Korenbloemblauw was een van de lievelingskleuren van de Nederlandse kunstschilder Johannes Vermeer. Hij gebruikte deze kleur onder andere in zijn beroemde schilderijen Het Melkmeisje en Het Meisje met de Parel.

Vanwege zijn handvormige bladeren wordt de schefflera in Nederland vaak vingerplant genoemd. In China wordt van de bladeren van de plant gezegd dat ze als een soort paraplu bescherming bieden aan de omgeving. Ook in de Engels naam Dwarf umbrella tree (dwerg parasolboom) zie je dit terug.