Rode klaver werd vroeger gezaaid in grasland omdat het gras er beter van ging groeien. Ook werd het gebruikt als veevoer. Het wordt tegenwoordig ingezet in de ecologische landbouw. Rode klaver is een plant uit de vlinderbloemenfamilie en trekt veel bijen en bijzondere vlinders aan.

Omdat de witte bloemen op lepels lijken, wordt de spathiphyllum wallisii in het Nederlands meestal lepelplant genoemd. In Zuid- en Midden-Amerika groeit de plant op moerassige bodem in het tropisch regenwoud, vandaar dat hij als kamerplant het liefst staat op een schaduwrijke plek en in vochtige grond staat. Bij een goede verzorging kan hij wel 30 jaar oud worden. Let er wel op dat hij bij inname ietwat giftig is, dus enige voorzichtigheid bij kinderen en huisdieren is geboden.

Euonymus japonicus 'Aureo-marginatus' zijn bladverliezende of groenblijvende, bloeiende struiken en kleine bomen. Ze zijn geschikt om als haag te laten groeien, en laten vaak ook prachtige herfstkleuren zien. Het zijn waardplanten voor een bepaalde mottensoort. Alle delen van deze planten zijn giftig voor de mens.

De bougainvillea is vernoemd naar een Franse zeevaarder, die de soort ontdekte tijdens een expeditie in de 18e eeuw. Er zijn verschillende soorten, waarvan de bloemen wit tot paars kunnen zijn. Hij werd van oudsher gebruikt in oranjerieën en staat tegenwoordig veel in tuinen als kuipplant, omdat hij niet winterhard is.

De wisselbloem is een halfheester die tot 3 m hoog kan worden. De wisselbloem trekt vele soorten vlinders aan, maar is niet geliefd bij muggen en vliegen. In Nederland en België kan deze plant de winter alleen binnen overleven.

De tropische wonderstruik (Codiaeum variegatum) heeft zeer opvallende, kleurrijke bladeren en is daarom een geliefde kamerplant in Europa. De bladpatronen kunnen groen, geel, rood, paars, roze, oranje en wit zijn; vaak zelfs allemaal op dezelfde plant. Alle delen van de wonderstruik zijn giftig: het sap kan eczeem veroorzaken en vooral de zaden bevatten een dodelijk gif.

Syzygium jambos is een grote struik of kleine tot middelgrote boom, meestal 3 tot 15 m hoog, met een neiging tot lage vertakking. De bladeren en twijgen zijn kaal en de bast, hoewel donkerbruin, is ook redelijk glad, met weinig reliëf of textuur. De bladeren zijn lancetvormig, 2 tot 4 cm breed, 10 tot 20 cm lang, puntig, basen sparen met nauwelijks bladsteel , levendig rood bij het groeien, maar donker, glanzend groen bij het bereiken van volledige grootte. De bloemen zijn in kleine eindclusters, wit of groenachtig wit, de lange, vele meeldraden geven ze een diameter van 5 tot 8 cm.

De pannenkoekenplant werd in 1945 door een missionaris uit China meegenomen naar Noorwegen. Van daaruit hebben de stekken zich verspreid over Europa. In de jaren 70 was deze plant zeer populair en de laatste jaren is de pannenkoekenplant weer helemaal terug als kamerplant.

Groot kaasjeskruid komt in Nederland en België veel voor, en kent daar tal van benamingen, waaronder hemdeknoopjes, kasekenskruid en kerkbloem. Het groot kaasjeskruid is als nectarplant belangrijk voor hommels en bijen. Voor de Distelvlinder is het een waardplant.

Dankzij de opvallende, kleurrijke bladpatronen is olifantsoor een populaire kamerplant. Alle delen van de plant zijn giftig. Het Maleise woord 'kaladi' in de botanische naam, (Caladium bicolor), verwijst naar een familie met eetbare knollen, waarop deze soort een uitzondering vormt. Olifantsoor kan in de tuin geplant worden, maar kan niet tegen vorst.

De plant wordt 20 - 60 cm hoog, vormt een penwortel en heeft vaak verticaal staande bladeren. De kale, witachtige stengel is vaak aan de voet bezemvormig vertakt. De middelste en bovenste stengelbladeren zijn lijnvormig met een gave rand en een stengelomvattende pijlvormige voet. De onderste bladeren zijn vaak bochtig getand tot veerspletig.

Leverbalsem ( Ageratum houstonianum ) is in veel tuinen te vinden vanwege de lange bloeitijd (van het voorjaar tot de herfst). Leverbalsem maakt ook een stof aan die ervoor zorgt dat veel soorten insecten steriel kunnen worden. Bijen en vlinders hebben daar gelukkig geen last van. Overigens kan deze plant zich flink uitbreiden in de tuin en zich als onkruid gaan gedragen.

De sierpompoen wordt al eeuwen gecultiveerd en is familie van de pattison en de courgette. Hij kan onder andere gebruikt worden als versiering met Halloween. De pollen van deze plant zijn populair bij bepaalde bijen en andere insecten.

Grijs kattenkruid (Nepeta faassenii) is een hybride plant met een Nederlandse tuinbouwkundige oorsprong. Het kruid wordt gekweekt vanwege zijn aantrekkelijke aromatische bladeren en talrijke blauwe bloemen. Grijs kattenkruid lijkt op gewoon kattenkruid, maar heeft geen effect op katten.

Vuurpijl is een prachtige, opvallende sierplant die weinig verzorging nodig heeft en daarom geschikt is voor onderhoudsarme tuinen. Vanwege de gelijkenis van de bloemen met brandende fakkels worden ze ook wel fakkellelies genoemd. De plant lijkt in de winter af te sterven, maar komt in her voorjaar weer terug. De bloemen trekken veel bijen aan en kunnen ook als snijbloemen gebruikt worden.

De gekweekte siernetel (Coleus scutellarioides) staat bekend om de opvallende bladpatronen in veel verschillende kleuren, van wit en geel tot rood en donkerpaars. Van nature heeft deze plant echter voornamelijk groene bladeren.

De graslelie komt oorspronkelijk uit Afrika, waar het een bodembedekkende soort is. Sinds de 19e eeuw is hij in Nederland bekend als kamerplant. De bladeren van de plant lijken wel wat op spinnenpoten, in het Engels wordt hij dan ook Spider plant (spinnenplant) genoemd.

Sedum morganianum laat zijn opvallende roze en rode bloemetjes in de zomer zien. Het is een ideale hangplant, die op zijn best is als de zon flink schijnt. Hij kan zowel binnen als buiten worden gehouden. Let er wel op dat je hem niet teveel water geeft, vooral 's winters.

Photinia floribunda (Photinia floribunda) is een bladverliezende struik die voorkomt in natte bossen en moerassen. In aanvulling op photinia floribunda zijn er verschillende soorten rode en zwarte appelbessen. Photinia floribunda wordt gekweekt in de Verenigde Staten en Canada. Ze worden gebruikt als sierstruik en hun bessen kunnen worden gebruikt als voedsel. De bessen worden verwerkt tot wijn, jam, siroop en smeersels.

Kaal Knopkruid is een echte zomerbloeier, die soms zelfs tot het einde van de herfst blijft bloeien. Hij verspreidt zich doordat de kelkschubben aan de vruchten blijven zitten, waardoor ze makkelijk in de vacht van dieren meegenomen worden. De plant is waarschijnlijk vanuit Amerika in een botanische tuin in Berlijn terecht gekomen en begon daar aan zijn opmars. Hij wordt in de tuin- en akkerbouw als onkruid beschouwd.