De capsicum annuum komt oorspronkelijk uit Amerika en is in de 16e eeuw via Spanje ons land binnengekomen. Tegenwoordig wordt hij hier verbouwd in kassen. Een vrucht van de plantsoort Capsicum annuum heet ook paprika. Een andere vrucht van deze soort is de Spaanse peper of chilipeper, die een veel scherpere smaak heeft.

Cassytha filiformis is een kronkelende wijnstok met een oranje tot lichtgroene stengel. De bladeren worden verkleind tot schubben van ongeveer 1 mm lang. De bloemen worden gedragen in stekels of soms solitair. Er zijn zes bloembladen, elk 0,1-2,0 mm lang. De vrucht is een steenvrucht met een diameter van ongeveer 7 mm .

De struik is 9,8 - 13,1 voet lang, met bladeren 20 - 31 lang. De bloeiwijze lijkt op een gele kaars. De vrucht, in de vorm van een rechte peul, is maximaal 25 cm lang. De zaaddozen zijn bijna recht, donkerbruin of bijna zwart, ongeveer 5,9 lang en 0,59 breed.

De blaadjes zijn allemaal donkergroen en hebben aan beide oppervlakken een ingeslagen trichoom. De bloemen zijn roze of paarsachtig tot geel en 0,98 lang, op twee- tot vierbloemige steeltjes 3,0 - 11,8 lang, met de kiel verlengd in een ongebogen snavel. De pod is recurved, lineair, 3,0 - 3,5 lang en zijdeachtig.

Canavalia rosea is een achterblijvende, kruidachtige wijnstok die matten van gebladerte vormt. Stengels hebben een lengte van meer dan 6 m en een dikte van 0,98. Elk samengesteld blad bestaat uit drie blaadjes met een diameter van 2,0 - 3,0 mm, die zichzelf opvouwen bij blootstelling aan heet zonlicht. De bloemen zijn paarsroze en 2.0 lang. De platte pods zijn 4.0–6.0 lang en worden opvallend geribbeld als ze volwassen worden.

Waterhyacint (Eichhornia crassipes) is een snelgroeiende, bloeiende plantensoort met eivormige, wasachtige bladeren. Waterhyacint staat in een aantal staten in de Verenigde Staten vermeld als schadelijk onkruid. Deze soort is invasief voor vijvers, meren, rivieren en andere wetlandhabitats. Hij vormt dichte, drijvende matten van vegetatie die het licht in de onderwateromgeving beperken.

De vruchten van de watermeloen (Citrullus lanatus) worden al duizenden jaren gegeten. Omdat watermeloenen voor meer dan 90 procent uit water bestaan, kunnen woestijnvolkeren in de Kalahariwoestijn zes weken lang overleven op alleen wilde watermeloen. Ook de zaden zijn eetbaar en worden in China en Vietnam gegeten bij nieuwjaarsvieringen.

Het is een grote struik die tot 13 voet lang wordt. Het heeft trossen wasachtige bloemen die wit of lavendel van kleur zijn. Elke bloem bestaat uit vijf puntige bloembladen en een kleine "kroon" die uit het midden oprijst en de meeldraden vasthoudt. De plant heeft ovale, lichtgroene bladeren en melkachtige stengel.

De wisselbloem is een halfheester die tot 3 m hoog kan worden. De wisselbloem trekt vele soorten vlinders aan, maar is niet geliefd bij muggen en vliegen. In Nederland en België kan deze plant de winter alleen binnen overleven.

Afrikaanse Baobab is misschien wel de meest iconische boom van Afrika. De dikke stam is bedoeld om grote hoeveelheden water in op te kunnen slaan. Deze in het wild kolossale boom kan ook als kamerplant worden gehouden en is zeer geschikt om tot bonsai te vormen.

Kousenband heet officieel Vigna unguiculata subsp. sesquipedalis, dat op zijn uitzonderlijke lengte duidt: sesquipedalis is Latijn voor "anderhalve voet lang". Een peul van negentig centimeter is geen uitzondering maar zulke lengtes vereisen een lange groeiperiode onder warme omstandigheden, zoals in Zuidwest-Azië, het Caraïbisch gebied of op Hawaï, waar de kousenband ook wordt geteeld.

Kafferkoren is een graan dat al eeuwen lang als belangrijke bron van voedsel wordt gebruikt, vooral in Afrika en India. Uit het graan van de plant wordt ook siroop gemaakt, die in zuidelijk Noord-Amerika lange tijd populair was als zoetstof. Tegenwoordig is de plant populair omdat het graan glutenvrij is. Kafferkoren heeft de eigenschap te kunnen stoppen met groeien gedurende een droge periode en de groei te hervatten wanneer er weer voldoende vocht in de bodem zit.

Ipomoea imperati ( Ipomoea imperati ) is een plantensoort die zijn zaden in zeewater verspreidt. De zaaddoos is drijvend en kan dus meegevoerd worden om nieuwe gebieden te bevolken. Daarom is hij gevonden op stranden op elk continent, behalve op het ijskoude Antarctica. De bloemen bloeien 's ochtends en sluiten hun bloemblaadjes in de namiddag.

De meestal smalle bessen zijn zeer scherp smakend door het hoge gehalte aan capsaïcine. De vruchten zijn onrijp groen, roomwit, paars of geel en worden rijp oranje tot rood. Ze zijn tot 5 x 1 cm groot. De vruchten worden vers of gedroogd als geheel of in stukjes als smaakmaker verwerkt in gerechten en dranken.

Ipomoea obscura groeien het beste op een kalkhoudende ondergrond. Ze worden Dagbloemen genoemd, omdat hun bloemen vaak maar 1 dag bloeien. Door zijn opvallende bloemen wordt ze vaak gebruikt als sierplant. Verschillende soorten ipomoea obscura concurreren vaak met elkaar en kunnen elkaars bestuiving en reproductie verhinderen.

Plant- Undershrub, met slijmachtig sap, luchtfoto, rechtopstaand, cilindrisch, vertakt, vast, groen. Bladeren - Afwisselend, eenvoudig, lancetvormig tot lineair, zelden eivormig tot langwerpig, stompe aan de top, grof en op afstand gezaagd; bladsteel veel korter dan het mes; stipuleren, stipules vrij-lateraal, ongelijk gepaarde bij het knooppunt, reticulaire venatie.

De mungboon is een eenjarige wijnstok met gele bloemen en vage bruine peulen.

De ismene dankt zijn Engelse naam aan de vorm van de bloembladeren, die eruitzien als de poten van een spin. De bloemen ruiken heel sterk naar vanille. Wanneer de ismene buiten staat is hij erg aantrekkelijk voor slakken, die graag de bladeren van de plant eten.

Sopropo is een klimplant die groeit in tropische gebieden en verbouwd wordt vanwege zijn eetbare vruchten, die doen denken aan grote augurken met bulten. De vruchten zijn eerst groen en worden oranjegeel als ze rijp zijn. Ze worden veel gebruikt in Aziatische en Afrikaanse gerechten. Pas op, want de zaden van de vrucht zijn giftig.

Er bestaan volgens sommigen wel duizenden soorten seaforth's nachtshade. Omdat hun kenmerken nogal verschillen is het soms lastig om dit geslacht te herkennen. Seaforth's nachtshade zijn in de hele wereld te vinden, zowel in het wild als gecultiveerd. Terwijl sommige van deze soorten erg giftig zijn, worden andere, zoals tomaten, aubergines en aardappelen, veel gegeten.