De wegedoorn komt vrij veel voor in (met name) het zuiden en oosten van Nederland en langs de kust, waar je de heester kunt vinden langs bosranden en duingebieden. De zwarte bessen zijn licht giftig voor mensen, maar worden graag gegeten door vogels, die zo de zaden verspreiden.

De zijdeplant (Asclepias syriaca) is een hele handige plant. Deze werd vroeger gebruikt om touwen en papier van te maken. In de 20e eeuw werden er ook reddingsvesten van gemaakt. Tegenwoordig wordt de plant nog altijd gebruikt in de productie van kussens en dekens. Zoals vrijwel alle planten in de Apocynaceae familie is deze plant giftig.

De vederesdoorn (Acer negundo) heeft een korte levensduur van meestal niet meer dan 60 jaar. Vogels en eekhoorns eten graag de herkenbare gevleugelde zaden, maar deze zijn schadelijk voor paarden. In Indiaanse culturen werd deze esdoorn van oudsher gebruikt als voedsel en bouwmateriaal.

Tegenwoordig kent iedereen de van oorsprong tropische tomaat, maar toch is de tomaat pas sinds de 19e eeuw in het noorden van Europa geïntroduceerd. De rode kleur dankt de tomaat aan de stof lypoceen, een natuurlijke kleurstof die ook nog eens gezond is. Van groene, onrijpe tomaten is bekend dat ze giftig zijn, in het geval van tomaten geldt dus: hoe roder hoe beter.

De drakenklimop klimt in regenwouden tegen bomen op. Daarom is het een ideale kamerplant om tegen een mosstok op te laten groeien. Maar ook als hangende plant doet hij het goed, want deze oersterke plant groeit eigenlijk overal, zolang er maar geen direct zonlicht op hem valt.

De capsicum annuum komt oorspronkelijk uit Amerika en is in de 16e eeuw via Spanje ons land binnengekomen. Tegenwoordig wordt hij hier verbouwd in kassen. Een vrucht van de plantsoort Capsicum annuum heet ook paprika. Een andere vrucht van deze soort is de Spaanse peper of chilipeper, die een veel scherpere smaak heeft.

Melganzenvoet is een wilde plantensoort die vooral groeit op braakliggende terreinen. Tegenwoordig wordt de plant gezien als onkruid, in de prehistorie werd hij echter gebruikt als voedsel. Hiertoe werden de zaden gemalen tot meel, vandaar de naam ‘mel’. ‘Ganzenvoet’ heeft betrekking op de gelijkenis van de onderste bladeren met die van een pootafdruk van een gans.

De wilde wingerd (Parthenocissus quinquefolia) is een krachtige klimplant uit de wijnstokfamilie. De plant hecht zich met een kleefstof aan muren zonder in het oppervlak door te dringen, waardoor de wilde wingerd erg populair is als gevelbegroeiing. In de herfst kleuren de bladeren prachtig rood. De harde besjes worden door vogels gegeten.

Bitterzoet (Solanum dulcamara) is een klimmende nachtschade. De plant smaakt eerst bitter, maar door een reactie met speeksel komt er een zoete smaak vrij, vandaar de naam. De plant is echter zeer giftig voor mensen en moet dus nooit ingenomen worden! De zachte vruchten zijn wel eetbaar voor vogels. Bitterzoet werd vroeger in verschillende tijden en werelddelen veel gebruikt in rituelen.

De ons bekende oranje wortel is een cultivar van de wilde peen (Daucus carota). De wilde peen heeft witte wortels die sterk naar peentjes ruiken. De plant heeft witte, schermvormige bloemen die vlinders aantrekken. De uitgebloeide bloemen hebben de vorm van een vogelnestje.

Deze palm dankt zijn soortnaam ‘Fragrans’ aan zijn heerlijk geurende bloemen. Vanwege de gelijkenis van de bladeren met die van de maisplant, wordt hij in het Engels ook wel Corn plant genoemd. De dracaena fragrans is een zeer gemakkelijk te onderhouden kamerplant. De plant kan bij inname maagproblemen veroorzaken, dus zet hem op een plek buiten het bereik van kinderen en huisdieren.

De sering staat bekend om zijn pluimige, lilakleurige, sterk geurende bloemen die een bijzondere aantrekkingskracht hebben op vlinders en andere insecten. Vanwege de speciale geur worden seringenbloemen ook vaak gebruikt in parfums of potpourri’s. Omdat de sering heel hoog kan worden, kan hij ook goed dienstdoen als haag.

De fluweelboom is hier geïntroduceerd als tuinplant, maar komt nu ook in het wild voor. De plant is rijk aan tannines en alle delen ervan kunnen gebruikt worden als natuurlijke kleurstof en als beitsmiddel. De bast kan het hele jaar door geoogst worden, de bladeren alleen in de zomer.

De sanseveria is een plant met langwerpige bladen, die wel tot 90 cm lang kunnen worden. Deze plant is zeer populair als kamerplant, onder andere omdat hij de luchtkwaliteit zou verbeteren. Daar is echter geen wetenschappelijk bewijs voor. Verder is het een erg sterke plant, die weinig verzorging nodig heeft. Van de bladeren van de sanseveria kunnen pezen of touw gemaakt worden voor bijvoorbeeld handbogen en gevlochten maanden.

Look-zonder-look (Alliaria petiolata) is niet verwant aan knoflook, maar wordt zo genoemd omdat de gekneusde bladeren naar knoflook of uien ruiken. De witte bloemen worden veel bezocht door bijen. De plant is een waardplant van de rups van het oranjetipje. Dat betekent dat de rups deze plant nodig heeft om te groeien.

De Bruine daglelie (Hemerocallis fulva) is eigenlijk geen lelie, maar wordt zo genoemd omdat de oranje bloemen er wel erg veel op lijken. Deze Aziatische plant wordt in delen van Noord-Amerika gezien als onkruid, maar in de rest van de wereld veel gekweekt als sierplant. In Nederland kun je de daglelie op enkele plekken ook als verwilderde soort aantreffen.

De kleine vogelkers is de waardplant van bepaalde motten soorten met de naam spinners. Zo vormt de boom ook een probleem voor fruitbomen in de buurt die door de vlinders en rupsen aangetast worden. De pitten van de kleine vogelkers zijn giftig, en de hele plant is giftig voor onder andere paarden, herten en geiten.

De westerse levensboom kan zeer oud worden. Er zijn bomen gevonden die meer dan 1000 jaar oud zijn geworden. Ze groeien snel en zijn winterhard en kunnen gebruikt worden om een dichte groenblijvende haag van te maken van ongeveer 2 meter hoog.

Het klein hoefblad (Tussilago farfara) is een naaktbloeier, wat inhoudt dat de plant bloeit voordat hij bladeren heeft. Klein hoefblad moet niet gegeten worden, want alle delen van de plant zijn schadelijk. Veel solitaire bijensoorten bezoeken deze plant.

De graslelie komt oorspronkelijk uit Afrika, waar het een bodembedekkende soort is. Sinds de 19e eeuw is hij in Nederland bekend als kamerplant. De bladeren van de plant lijken wel wat op spinnenpoten, in het Engels wordt hij dan ook Spider plant (spinnenplant) genoemd.