De japanse duizendknoop heeft de twijfelachtige eer om tot de 100 meest invasieve soorten ter wereld te behoren. De plant heeft sterke wortelstokken, en heeft nauwelijks te lijden van planteneters, insecten of schimmels. Bovendien is hij relatief ongevoelig voor bestrijdingsmiddelen. Er wordt met allerlei methoden geëxperimenteerd om de verspreiding van deze plant te beteugelen.

De grote hortensia staat bekend om zijn grote bolvormige blauwe of roze bloemen. De oorspronkelijke kleur is roze, maar in een zuurdere bodem krijgen de bloemen een blauwe kleur. De struik kan veel water opnemen en werd om die reden vroeger vaak langs de muren van boerderijen geplant.

De es kennen de meeste mensen vanwege de zaden die lijken op helikoptervleugeltjes en die zo leuk naar beneden dwarrelen. In de prehistorie werd essenhout gebruikt voor messenheften en stelen van bijlen en speren. Vanwege de buigzaamheid van het hout heeft het tegenwoordig ook nog diverse toepassingen, zoals bij het maken van gymnastiektoestellen, boten en tuingereedschappen.

De biet (Beta vulgaris) heeft diverse bekende ondersoorten, zoals de rode biet, de suikerbiet, de snijbiet en de voederbiet. Hiervan is de snijbiet de enige plant die geen knolvormende wortel heeft, maar alleen geteeld wordt voor de bladeren. De biet heeft een hoge culinaire en economische waarde.

Vingerhoedskruid is een kruidachtige bloem die in Nederland en België zowel in siertuinen als in het wild is te vinden. Vingerhoedskruid staat graag in de volle zon en komt in het wild dan ook voor op open plekken in bossen. Hommels zijn dol op de bloem van deze plant. Voor de mens is de hele plant, en met name de zaden en bladeren, echter giftig.

De gewone esdoorn is een vrij hoge boom die in Nederland veel te zien is langs straten en lanen. ‘Es’ in de naam gewone esdoorn is het Germaanse woord voor speer en scherp. ‘Doorn’ is afgeleid van het Germaanse woord voor hout ‘teer’. Samengevoegd werd de boom dus ‘speren-hout’, genoemd naar de belangrijkste toepassing van de boom.

De uit het zuiden van Zuid-Amerika afkomstige bellenplant is inmiddels ook genaturaliseerd in delen van Australië. Hij doet het voor een tropische plant verrassend goed in koudere klimaten. Je ziet deze plant vaak terug in subtropische tuinen. Ook is de bellenplant favoriet in hangmanden op terrassen of balkons.

De eenstijlige meidoorn is een struik die vanwege zijn dichte takken en stekelige doorns zeer geschikt is als haag. Vroeger werden er rondom weilanden en boerderijen meidoorns geplaatst om het vee binnen te houden en ter bescherming tegen dieren en inbrekers. Dat er ook meidoorns zijn gevonden rondom hunebedden, Germaanse offerplaatsen en heilige bomen, geeft wel aan dat men de struik lang geleden al beschermende krachten toekende.

Robertskruid is een één- of tweejarige plant uit de ooievaarsbekfamilie. Hij heeft opvallende, donkerroze bloemen en vruchten die aan de snavel van een ooievaar of kraanvogel doen denken. Ook zijn Latijnse naam, Geranium robertianum, wijst daar al op, 'geranos' betekent namelijk kraanvogel. Hij wordt ongeveer 50 cm hoog. Wanneer het blad van het robertskruid gekneusd wordt komt er een vreemde geur vrij, die muggen af zou stoten.

Hulst (Ilex aquifolium) is een loofboom die vaak als sierplant dient in tuinen en parken. De stekelige bladeren en felrode bessen zijn erg herkenbaar en worden veel gebruikt in kerstdecoraties. Vogels eten graag van de bessen, maar deze zijn giftig voor mensen. Het hout wordt gebruikt voor inlegwerk en meubilair.

De beuk is een van nature in Europa voorkomende boom die houdt van schaduwrijke plekken. Hij heeft een dunne bast, die bij te veel direct zonlicht kan verbranden. Beukenhout werd gebruikt als omslag bij de eerste boeken. Het woord boek komt van het Germaanse woord voor beuk, boche.

De gewone vlier is een inheemse Noord-Europese boom, eigenlijk een grote struik, met in het voorjaar witte, sprookjesachtige bloemen. Aan de vlier zitten ook vaak oude, dode takken waarin de Germanen het natuurlijke proces van transformatie herkenden. Ze beschouwden de gewone vlier als een symbool daarvan. Niet verwonderlijk dat de Germaanse godin Hel, heerseres van de onderwereld, in sprookjes vrouw Holle genoemd, onder een magische gewone vlier woonde.

De dahlia was al geliefd bij de Azteken in Midden-Amerika en is de nationale bloem van Mexico. In Nederland kwam de bloem vroeger veel voor in moestuinen bij boerderijen. Het bijzondere van deze bloem is dat hij geen geur afgeeft. Dat hij toch bijen en insecten aantrekt komt enkel en alleen door zijn uitbundige kleurenpracht.

Kleinbladige klimop is niet alleen een groene versiering van middeleeuwse kastelen en ruïnes, de plant is ook zeer geschikt als heg- en bodembedekker. Klimopbladeren bevatten saponinen, dat zijn stoffen die vetten kunnen oplossen, en kunnen daarom zelfs gebruikt worden als natuurlijk wasmiddel.

De japanse esdoorn is een uit Oost-Azië afkomstige struik of boom, die karakteristiek is voor een Japanse tuin. Het blad van de japanse esdoorn wordt in het najaar fel rood of oranjerood. Dit boompje kan niet tegen volle zon, en staat dan ook het liefst in de schaduw van grotere bomen.

Tegenwoordig kent iedereen de van oorsprong tropische tomaat, maar toch is de tomaat pas sinds de 19e eeuw in het noorden van Europa geïntroduceerd. De rode kleur dankt de tomaat aan de stof lypoceen, een natuurlijke kleurstof die ook nog eens gezond is. Van groene, onrijpe tomaten is bekend dat ze giftig zijn, in het geval van tomaten geldt dus: hoe roder hoe beter.

Vanwege de bloeimaand van het witte bloemetje dat dan in grote aantallen groeit in het gras, wordt het madeliefje ook wel meizoentje genoemd waar prachtige kransen van gemaakt kunnen worden. Het madeliefje wordt in verband gebracht met de Germaanse godin Freya, het symbool van vruchtbaarheid, maar in de Katholieke traditie staat het bloemetje juist symbool voor maagdelijkheid en daarmee de maagd Maria.

Alnus glutinosa komt als boomsoort veel voor, eigenlijk overal waar voldoende vocht aanwezig is. Dit is veelal langs wateren zoals rivieren, beekjes en moerassen. Het donkere uiterlijk maakt de zwarte els makkelijk herkenbaar. Qua hoogte kan deze boom, die onderdeel van de berkenfamilie is, tot wel 24 meter reiken. De elzen trekken vogels, zoals sijzen, en ook insecten aan, zoals het elzenhaantje.

Smalle weegbree komt in West-Europa veel voor in graslanden, maar ook in voegen van bestrating. Het is een waardplant voor diverse vlinders, en zangvogels eten de zaden. De bladeren kunnen als voedsel voor knaagdieren en konijnen worden gebruikt.

De vlinderstruik is een sterke plant die tot 5 m hoog kan worden. In de Benelux wordt deze plant algemeen beschouwd als wintervast. Zo lang er geen temperaturen onder de -15 graden Celsius voorkomen overleeft de vlinderstruik de winter. Vlinders gebruiken deze plant als voedselbron, maar hun rupsen meestal niet.