Net als andere leden van de Ranunculaceae-familie, bevat de kruipende boterbloem ranunculine, dat verandert in een bittere olieachtige toxine genaamd protoanemomine wanneer de plant beschadigd is. Mensen worden meestal opzettelijk vergiftigd door de kruipende boterbloem, aangezien het in de traditionele geneeskunde wordt gebruikt als een middel tegen zweren en aambeien. Er zijn echter geen klinische studies die deze gunstige effecten bevestigen. Vergiftiging treedt meestal op wanneer het plantmateriaal niet goed is voorbereid en uitgedroogd. Protoanemonine beschadigt de slijmvliezen, waardoor het ernstige gevolgen heeft voor de mond en het maag-darmkanaal. Het inademen van damp of rook van de brandende plant kan ook ademhalingsproblemen veroorzaken. Contact met het plantensap van een pas gewonde plant kan jeuk, huiduitslag en zelfs blaarvorming veroorzaken.